Rond half 7 word ik wakker en kijk op mijn telefoon. Die geeft aan dat het zwaarbewolkt is met kans op regen. Hmm… ik duik nog even onder de dekens. Ik ben niet klaar voor regen.
Rond half 9 komt er één in leven in het bed naast de mijne. Monique kijkt op de klok, springt uit bed en zegt tegen mij dat ik moet opschieten, want anders missen we het ontbijt. Ik kijk op en zeg dat we dat sowieso gaan missen. We zijn redelijk snel, maar binnen 20 minuten allebei klaar zijn is nog nooit gelukt en ik ben ook niet van plan om dat uit te proberen vandaag. Monique blijkbaar ook niet, want die springt weer snel haar bed in.
Voor de eerste keer deze vakantie kijken we het nieuws op tv en zo te zien hebben we niets gemist. Ik maak het blog van gisteren af en verder relaxen we wat voordat Monique ineens uit roept dat het al half 11 is! Ik kijk haar aan en zeg dat dat niet klopt. Onze telefoons veranderen automatisch de tijd als we in een andere tijdzone komen.
Inderdaad zie ik op tv dat die half 11 aangeeft. Tijd voor Google, dus. Die geeft aan dat de actuele tijd half 10 is, gelukkig. Het zal je gebeuren. Vanavond moeten we om 7 uur aanwezig zijn in de Grand Ole Opry en het zou toch een bak zijn als we een uur te laat zouden komen.
Toch gaan we al snel ons ding doen, zodat we van de dag kunnen gaan genieten. Als eerste gaan we naar het restaurant aan de overkant voor een hemels ontbijtje. Onze serveerster heet Tammy, de perfecte naam voor dit gebied. Helaas ziet Tammy er wat minder perfect uit. Ze is graatmager en heeft geen tanden meer. Maar we worden wel goed verzorgd door haar en ze is uiterst vriendelijk.
Na het ontbijt gaan we op pad. We willen eerst even kijken bij de Grand Ole Opry dat overdag ook gewoon open is, maar ik word afgeleid door een winkelcentrum. Daar wil ik wel even een kijkje nemen. We lopen als eerste bij Tommy Hilfiger naar binnen en komen 10 minuten later ieder met wat shirts naar buiten. We kijken daarna nog bij wat andere winkels, maar vinden verder niets.
Als we weer terug zijn bij de auto, begint het te onweren en te regenen. Aan de lucht te zien, zal dit geen buitje voor het stof zijn. Niets aan te doen, we zien wel hoe vandaag verder loopt. We stellen Jack opnieuw in op Grand Ole Opry House en rijden er straal voorbij zonder het gezien te hebben. Na een tweede rondje zien we waar we vanavond moeten zijn.
We willen eigenlijk wel even Downtown kijken, maar het weer laat ons nu echt in de steek. Het blijft onweren en flink regenen en we hebben geen zin om drijfnat geregend te worden. We zoeken dus nog een winkelcentrum met een Macy’s, want daar kunnen we ook altijd wel wat tijd verdoen. Later eten we nog wat in het winkelcentrum en dan gaan we kijken hoe het weer is.
Dat blijkt nog altijd hetzelfde te zijn en aangezien het inmiddels rond half 4 is, besluiten we om terug te rijden naar het hotel. Op weg daarnaar toe, komen we langs een Campingworld, waar we onze ogen uitkijken bij het zien van de zeer luxe campers die hier te koop zijn. In de winkel zelf zien we een navigatiesysteem om van te kwijlen, maar als we die in onze auto hangen, dan mogen we de weg niet op! Zo groot is ie!
Dan gaan we echt terug naar het hotel, waar Monique haar koffer gaat reorganiseren en ik alvast met het blog van vandaag begin. Dat is snel geschreven en dan heb ik eindelijk de tijd om uit te vogelen hoe ik tegenwoordig foto’s moet toevoegen. Eindelijk… eindelijk lukt het en al zeg ik het: het ziet er goed uit! Ik zet meteen foto’s in de blogs van gisteren en eergisteren.
Om een uur of 6 gaan we op weg naar Grand Ole Opry House. De Grand Ole Opry staat bekend als de zaal die Country muziek groot heeft gemaakt. Het gebouw bestaat al sinds sinds 1925, maar de show die wij gaan zien, begon in die tijd als een radio show. Tegenwoordig wordt de show nog altijd op de radio uitgezonden, maar ook op tv en is het te volgen via internet. Het is een must-see in Nashville. Sterker, het is de nummer 1 attractie! Tijdens een show kun je het beste verwachten in country, bluegrass, comedy en zelfs gospel, gespeeld door artiesten die in de Hall of Fame zijn opgenomen, maar ook jonge artiesten krijgen een kans. De show wordt live ingesproken, inclusief de reclameboodschappen.
Toen ik begon met het plannen van de route, wist ik meteen dat ik die show mee wilde maken. Ik ben geen fan van de muziek, maar dit moet je gezien hebben, vond ik. Helaas zouden we hier op 9 september zijn en juist die dag was er geen show. Dus heb ik speciaal voor deze avond de route aangepast.
Op het moment dat ik de tickets boekte, was het programma nog niet bekend, maar aangezien we de artiesten toch niet kennen, maakt dat niets uit. Een week of zo voor de show worden de namen bekend gemaakt en dat waren Craig Morgan, Craig Campbell en nog wat anderen. Totaal onbekend voor ons.
We gaan dus onbevangen op pad vanavond. Bij de Opry halen we wat te eten en te drinken en dan zoeken we onze plaatsen op. Natuurlijk gaan we eerst verkeerd zitten, maar daar komen we snel achter. Op het podium staat al een dame in oubollige kledij het publiek warm te draaien, maar ik kan er maar weinig van verstaan, omdat ze een enorm accent heeft.
Dan om klokslag 7 uur komt de omroeper die inspreekt voor de radio. En dat gebeurt dus live. Daarna komt de eerste artiest, Craig Campbell, op die 3 liedjes aflevert. Naast mij zit een dame regelmatig luidkeels mee te zingen en ik besef me dan pas dat deze artiesten voor ons totaal onbekend mogen zijn, voor de Amerikanen zijn ze dat zeker niet!
Ondertussen word ik afgeleid door iets wat een paar rijen voor ons aan de gang is, maar ik kan niet goed zien wat. Een man op de rij voor ons is er al een keer naar toe gelopen en ik vermoed dat het niet helemaal lekker gaat met iemand in het publiek. Dat blijkt te kloppen, want na een vrij lange tijd wordt hij of zij afgevoerd. Ik dacht dat alleen meisjes bij concerten van Justin Bieber flauw vielen…
Na drie nummers gaat Craig Campbell van het podium en wordt weer een reclameboodschap ingesproken. Het halve menu van de Backstage Grill komt voorbij en de omroeper roept aan het einde “Yum, y’all!” en Monique en ik liggen gestrekt. Het klinkt zo grappig als hij dat zegt!
Ook hebben mensen via de website aangegeven dat ze hier zijn voor een speciale reden. Zo horen we dat stellen zoveel jaar getrouwd zijn, of juist op huwelijksreis zijn. De jarigen worden genoemd, maar ook vakantiegangers uit Engeland. Dit soort berichten komen ieder kwartier terug.
De volgende artiesten komen op en ik word niet goed van het gekrijs. Het klinkt voor geen meter en ook de muziek die ze spelen, oude country, valt bij ons beiden niet goed in de smaak! Ik ben blij als ze weer ophoepelen. Daarna komt de omroeper weer met zijn reclame boodschap van de Backstage Grill en weer roept hij aan het einde “Yummm, y’all!”. Dit gaat de hele tijd zo door en iedere keer dat hij dat zegt, beginnen wij te grinniken.
Om 8 uur wordt een kwartier pauze ingelast. De halve zaal loopt leeg, maar wij blijven mooi zitten. Na precies 15 minuten begint de muziek weer.
Dan wordt omgeroepen dat er veteranen in de zaal zitten die gelegerd waren in Japan en in Nashville een reünie bijwonen. En dan komt het verschijnsel wat Amerikanen ook op straat doen als ze een militair in tenue zien lopen. De veteranen worden bedankt en ze krijgen een staande ovatie van het publiek! Toch altijd wat ontroerend om te zien.
Rond kwart voor 9 komen twee kinderen het podium oplopen. Het blijken zusjes te zijn van 13 en 9 jaar oud, die blijkbaar ook een rol hebben in de serie ‘Nashville’ waarvan nu het tweede seizoen gaat draaien. Ik ken ze niet, want ik volg de serie niet. Eigenlijk hoop ik dat die kinderen niet zo gaan staan kwelen, maar zodra ze hun mond opendoen, valt de mijne ook open! Allemachtig! Die twee kunnen zingen.
Als laatste komt de publiekstrekker van vanavond op, Craig Morgan. Omdat we een ticket hebben, kunnen we een gesigneerde cd krijgen. De cd moeten we dan wel kopen, de handtekening komt daar gratis bij, maar helaas. Het was een leuke avond, maar ik ben nog steeds geen fan.
Toch, eerlijk is eerlijk. Ik kan het hele nummer ‘Stand By Your Man’ van Tammy Wynette meezingen en dan gooi ik er ook nog een accent in!
Roadtrip blogging 
hahahahahahahahah ik zie de avond voor me :))))))
Een avondje muziek is altijd leuk én zoals Stravinsky al zei: ‘Muziek schept orde in de chaos.’
Nou heb ik mijn twijfels of dat ook voor country geldt maar het blijft een mooie uitspraak.
En als het regent is een concertzaal natuurlijk een uitstekende schuilplaats.