Dag 20: De mars van de Peabody eenden en een middagje winkelen

We doen lekker rustig aan vanmorgen, maar uiteindelijk drijft honger ons van de kamer af. Iets voor 11 uur gaan we naar beneden. Ik wil direct naar de auto, maar Monique niet. Zij moet mij herinneren aan wat hier om 11 uur gaat plaatsvinden.

Als we de lift uitstappen, ligt de rode loper al klaar. Nee, niet voor ons, maar wel voor de Peabody eenden. Iedere dag komen de eenden onder veel belangstelling uit hun eendenverblijf en komen ze vis de lift en de rode loper naar de vijver, waar ze tot 5 uur lekker badderen. Dan gaan ze weer onder begeleiding naar het eendenverblijf.

De geschiedenis van de Peabody Ducks heeft zijn oorsprong in het Peabody hotel in Memphis en dateert van de jaren 30 van de vorige eeuw. De toenmalige manager van Peabody in Memphis en zijn vriend kwamen terug van een weekend jagen en hadden iets teveel whisky gedronken. Ze dachten dat het grappig zou zijn om een aantal van de levende eenden die ze als aas gebruikten (dat noch toentertijd nog), los te laten in de fontein van het hotel. Ze selecteerden drie kleine eenden en lieten die los. Iedereen was er razend enthousiast over en zo begon een traditie, waarmee het Peabody en de eenden wereld erkend werden. De originele eenden leven allang niet meer, maar de traditie is na 75 jaar nog steeds springlevend en hier kun je alles lezen over de Peabody Ducks.

We lopen een stukje verder en ik lig helemaal strak als ik alle zakenmannen in driedelig kostuum met camera’s klaar zie staan. Terwijl Monique zich strategisch gaat opstellen, zoek ik een plekje achteraf, maar wel daar waar ik alles goed kan zien. Dan komt de aankondiging en even later komen de eenden voorbij waggelen, inderdaad over de rode loper! Heel erg grappig om te zien.

Hierna gaan we snel een Panera opzoeken om te ontbijten. Dan wordt het tijd om te winkelen en daar zijn we de rest van de dag mee zoet, terwijl we helemaal niet zoveel kopen. Bij Gap vind ik een nieuwe hoody sweater, maar in de enorme stapel kleding is de maat die ik wil niet te vinden. Het meisje gaat op zoek en vindt uiteindelijk de juiste in een doos boven op een stelling, maar onder vijf andere dozen. Na enig beraad met drie andere collega’s wordt iemand de trap opgestuurd om voor mij een sweater uit de doos te halen! Echt super service! Ik bedank haar uitbundig en ga afrekenen.

Inmiddels is het tegen zes uur en we besluiten om meteen een restaurant te zoeken waar we een hapje kunnen eten. Dat wordt de Mexicaan en daar eten we lekker. Dan rijden we terug naar het hotel en relaxen weer wat.