Naarmate we meer naar het einde van de vakantie gaan, worden we steeds luier en we doen dan ook weer rustig aan vanmorgen. We hebben gezien dat in het Venetian een restaurant is geopend van Buddy Valastro, aka Cake Boss. Italiaans vinden we altijd lekker, dus we kijken online of we nog een tafel kunnen reserveren. Dat kan en nog voordat we hebben ontbeten, weten we al waar we vanavond zullen eten.
Als we eindelijk zover zijn, gaan we de auto ophalen in de garage. Het is al zo laat, dat we het ontbijt lunch kunnen noemen. We besluiten om bij het winkelcentrum wat te gaan eten bij Starbucks. We rijden als eerste naar het winkelcentrum ten noorden van de Strip. In de parkeergarage is het al overvol, dus we moeten een flink eind naar boven rijden. Gewapend met een fles water lopen we het onoverdekte winkelcentrum in. Het is al snoeiheet, maar niet zo heet als voorgaande jaren. Dit jaar zullen we geen record temperaturen meemaken.
We gaan als eerste naar de Startbucks, maar daar staat iedereen opgepropt. Dan maar geen koffie, dus we lopen naar de overkant en het Foodcourt in. Hier halen we lekkere panini’s en overheerlijke verse juice.
Dan wandelen we wat rond, kijken hier en daar, kopen wat en na een paar uur hebben we het wel gezien en besluiten om naar een winkelcentrum ten zuiden van de Strip te rijden. Dit winkelcentrum is gelukkig wel overdekt.
We lopen als eerste naar de Starbucks voor een kop koffie en terwijl we die op ons dooie akkertje opdrinken, kijken we naar al die mensen die een extra koffer hebben gekocht. Die zullen wij niet nodig hebben.
We winkelen nog wat verder. Kijken weer hier en daar, maar we zijn eigenlijk wel klaar voor vandaag. Morgen hebben we nog een dag, dus dan komen al die andere favo winkels wel.
Het is inmiddels al weer avond, dus we gaan lekker terug naar het hotel om weer wat te relaxen. We lezen wat, kijken wat tv en internetten wat en voordat we het weten, is het tijd om naar het restaurant te gaan.
De hotels hier zijn zo groot dat het wel een half uur duurt voordat we bij het restaurant zijn. We komen nog iets te vroeg aan, maar nemen even plaats in de bar en bestellen alvast wat te drinken. Nog voordat we een slok kunnen nemen, worden we opgehaald en naar ons tafeltje gebracht.
We bekijken de kaart en ondertussen wordt door een van de obers heerlijk ruikend en heerlijk smakend brood op onze tafel gezet. Het smaakt zo lekker dat we nog wel meer willen, dus als we besteld hebben en de ober komt weer langs met het brood, gaat Monique vragen of we nog wat brood kunnen krijgen.
Dat kan, maar we moeten wel even wachten. Dat vinden wij geen probleem.
Dan wordt ons eten gebracht en ik eet de lekkerste lasagna ooit, terwijl Monique geniet van de Chicken Rigatoni. Daarbij genieten we van het garlic bread dat we, zoals altijd, bestellen als het op de kaart staat. Samen met al het brood wat we inmiddels hebben gegeten, hebben we geen plek meer voor dessert. Maar we hebben wel zin in een drankje. Dus als we klaar zijn, lopen we terug naar het Palazzo om daar een bar op te zoeken.
Het wordt de champagnebar waar we al een keer eerder hebben gezeten. Toen kwam naast ons een oude vent zitten met een bloedmooie dame aan zijn arm. Al snel hadden we door dat dat een escortdame was.
Dit keer zien we niets spannends. We bestellen wat, maar we zitten hier niet echt gezellig. Na een paar drankjes besluiten we dan ook om af te rekenen en nog wat door het casino te slenteren. We denken er nog over om bij de fonteinen van het Bellagio te gaan kijken, maar we hebben veuls te veul gegeten om dat takke end nog te gaan wandelen.
We gaan terug naar de kamer en net als we lekker rustig zitten, begint een alarm te loeien! Monique zit stokstijf van schrik en ik spring van schrik meteen van mijn bed af! Dan horen we via de intercom dat we op de kamer moeten blijven tot nader order.
Het blijkt dat een brandalarm is afgegaan en dat de brandweer onderzoekt of er daadwerkelijk iets aan de hand is of niet. Ondertussen blijft het alarm loeien en ik sta al met mijn creditcard en paspoort in mijn handen, klaar om de deur uit te rennen. Meer heb ik niet nodig als ik moet vluchten.
Via de intercom worden we op de hoogte gehouden. De brandweer onderzoekt nog steeds, maar net als we lichtelijk gek beginnen te worden van het keiharde geloei, wordt het ineens stil.
Dan krijgen we te horen dat de brandweer niets heeft aangetroffen en dat het loos alarm is geweest. Gelukkig maar. We kunnen weer relaxen.
Roadtrip blogging 