Om half 8 schrik ik wakker en spring meteen uit mijn bed. Voor mijn gevoel zijn we te laat en ik gooi meteen alle verlichting aan wat een verontwaardigd ‘hé!’ op roept. Maar al snel staat Monique ook naast haar bed. In rap tempo doen we wat moet en bellen dan snel naar huis.
Mijn ouders gaan namelijk ook op vakantie en we moeten ze natuurlijk wel een fijne vakantie wensen. We houden het kort en checken dan uit. Binnen het uur zijn we op weg naar Las Vegas, dat op ongeveer 2 uur rijden ligt van St. George. Dan bedenken we ineens dat we vandaag een uur winnen. Ineens hebben we alle tijd van de wereld. Bij Mesquite maken we een pitstop voor de broodnodige koffie en eten we de eerste pumpkin scone van deze vakantie. Goddelijk, smaakt ie.
Dan gaan we snel verder en zien dan in de verte de skyline van Vegas opdoemen. Net als Shiprock lijkt het maar niet dichterbij te komen. Maar uiteindelijk rijden we de stad binnen.
Lekker vroeg komen we bij het winkelcentrum aan waar we hopen wat t-shirts te scoren. We lopen wat rond, kijken hier en daar, scoren het een en ander en dan zijn we eigenlijk wel klaar met de shopping spree. We eten nog een broodje en drinken nog wat en dan gaan we op weg.
Ons einddoel vandaag is Mammoth Lakes en dat maakt vandaag meteen de langste rijdag. Mammoth Lakes was niet onze eerste keus. We hadden voor de komende drie nachten al een cabin in Lone Pine geboekt, maar toen we een en ander wilden verifiëren, bleek het onmogelijk om nog contact te krijgen met de eigenaren. Ze reageerden nergens op! Dat vonden we te vaag, dus uiteindelijk hebben we geannuleerd. Ook daar hebben we nooit een reactie op ontvangen.
Toen moesten we voor 3 nachten elders plek vinden en dat bleek niet makkelijk. Uiteindelijk opperde ik Mammoth Lakes. Hier hebben we in september 2001 ook een dag gezeten en we vonden het toen wel gezellig. Maar de hotelprijzen zijn sky high hier, dus hebben we eenartementje gehuurd. Ook prettig om een paar dagen iets meer ruimte te hebben.
We rijden om Death Valley heen via een weg die zich omhoog kronkelt en vervolgens weer naar beneden kronkelt. De temperatuur stijgt en daalt net zo hard mee! Als we aankomen in Mammoth Lakes, herkennen we natuurlijk niets meer. Het plaatsje is ontzettend gegroeid, alhoewel er maar ongeveer 8.200 mensen wonen. De rest is allemaal verhuur. Maar het ligt nog steeds mooi, zo vlak aan het einde van de Tioga Pass (of aan het begin, tis maar hoe je het bekijkt).
We droppen onze spullen in het appartementje dat we hebben gehuurd en halen de auto helemaal leeg. We zitten hier weer in beren gebied en we willen niet dat onze auto morgen volledig vernield blijkt, omdat een beer iets lekkers heeft geroken.
Als alles boven staat, gaan we naar de supermarkt. We hebben geen zin meer om nog uit eten te gaan en we hebben wel zin in spaghetti, dus halen we de ingrediënten daarvoor. Bij terugkomst blijken we geen boter of olie te hebben en rij ik nog een keer terug. Het is inmiddels aardedonker, maar de supermarkt ligt op een afstand van 3 keer vallen, dus daar ben ik zo.
Ik haal een busje olie en rij dan zonder Jack terug. Althans, dat probeer ik! Ik denk goed te rijden, maar ineens ben ik in een buurt die ik absoluut niet herken! Snel schakel ik Jack in en zie dan dat ik ergens linksaf ben gegaan in plaats van rechtsaf.
Snel rij ik naar het appartement waar Monique met smart op de olie wacht.. ze had al zo’n gevoel dat ik verdwaald was. Het is dus mijn schuld dat we zo laat eten, krijg ik te horen!
Na het eten relaxen we nog wat en natuurlijk gaan we veel te laat slapen.
Roadtrip blogging 
Oh,oh,oh kind toch