Dag 18: Regen, regen en meer regen

Vanmorgen, terwijl we al op weg zijn naar de volgende bestemming, leest Monique online dat het gisteren inderdaad een wolkbreuk is geweest. Rangers zijn gisteravond nog alle afgelegen kampeerplaatsen afgegaan om te controleren of kampeerders hulp nodig hadden. Maar gelukkig was alles goed en heeft de wolkbreuk geen ernstige gevolgen. Wel waren een paar honderd man gestrand, omdat ze niet verder konden rijden. Ook vanmorgen zien we dat veel wegen nog zijn afgesloten.

Gelukkig hebben wij geen last van afgesloten wegen, maar we zien wel dat het nog veel erger is geweest dan wij gisteren mee hebben gekregen. Ook nu regent het gestaag door. We hopen dat het gaat opklaren, anders heeft het geen zin om vandaag een tussenstop te maken.

Als we uiteindelijk Death Valley uitrijden en de weg naar Trona pakken, kunnen we op sommige stukken slechts stapvoets rijden. Zoveel troep ligt op de weg!

We vrezen het ergste voor de eerste stop vandaag. De bedoeling is om naar Trona Pinnacles National Natural Landmark te gaan, maar dat ligt aan een dirtroad. Ik hoop dat het in ieder geval gravel is, maar we zullen zien.

We rijden Trona binnen en niet alleen leunen de gebouwen van treurigheid tegen elkaar, het stinkt er verschrikkelijk. Online leest Monique dat Trona in de Eerste Wereldoorlog hoogtijdagen vierde. Zij konden namelijk als enige plaats in Amerika de grondstoffen voor munitie leveren. We zien dat ze inderdaad grondstoffen delven en dan met name mineralen. Daar komt dus de stank vandaan. Monique leest dat leraren hier meer betaald krijgen dan elders in het land omdat men hier in de eeuwige stank moeten wonen.

Dan laten we Trona en de stank achter ons en een paar mijl verder zien we de afslag naar de Pinnacles. We zien hoe de weg erbij ligt en nemen niet eens de moeite om te stoppen. We zien zo ook wel dat die onbegaanbaar is.

En ondertussen regent het nog steeds…

We rijden door naar Ridgecrest en zien dan zowaar een dun streepje blauwe lucht. We maken een pitstop voor koffie en als we verder rijden, zien we ook een Albertson. Daar gaan we meteen de laatste boodschappen halen. Als we met boodschappen de winkel uitkomen, is het voor de eerste keer vandaag droog.

Jammer genoeg duurt dat niet lang en het wordt ook niet lichter, tot we bij Twentynine Palms in de buurt komen. Maar daar waar het ook vooral warm zou moeten zijn, komt de temperatuur niet boven de 15 graden uit.

We zetten Jack uit en volgen de aanwijzingen die we van Laura hebben gekregen. Ook nu hebben we een huisje gehuurd. Een zogenaamd Desert Charm… geen idee wat we ons daar bij moeten voorstellen. Als we aankomen, denk ik bij mezelf: WTF! Het ziet er allemaal oud en vervallen uit en ik durf niet te denken aan wat we gaan aantreffen. Gelukkig blijkt dat mee te vallen. Het is een oud huisje, met overal kieren en scheuren, ongelooflijk oude meubels en… Ach wat, het is gewoon oude meuk. Klaar! We zijn dan ook verwend met de geweldige huizen, condo’s en appartementen die we tot nu toe hebben gehuurd op verschillende plekken. Gelukkig is het wel schoon. Dat onbehaaglijke gevoel dat we allebei hebben, daar besteden we maar niet teveel aandacht aan.

We brengen onze spullen naar binnen en relaxen wat. Het is eindelijk droog en we zien zowaar ook weer blauwe lucht! Ook verschijnen een aantal regenbogen en door de bewolking worden we getrakteerd op een mooie zonsondergang.
We checken het weer voor morgen en zien dat de zon weer terug gaat komen. Godzijdank!

We eten wat, relaxen nog wat meer en terwijl Monique iets met de foto’s doet, doe ik een spelletje. We hebben hier geen tv, geen radio en geen internet.