Voor half 9 zitten we in de auto. Vandaag gaat het maar om een ding: afstand overbruggen. We moeten van Carlsbad naar Farmington en willen onderweg nog een stop maken in Roswell.
Roswell is bekend van de Ufo die daar, volgens zeggen, neergestort zou zijn en wij zijn wel nieuwsgierig naar dat plaatsje. Als we willen, kunnen we een bezoek brengen aan het Ufo en onderzoeksmuseum daar.
Volgens Jack is de zuivere reistijd iets meer dan 7 uur, maar natuurlijk zullen we de nodige pitstops maken. Ik reken dan ook minstens een uur extra. We doen nog wat broodnodige boodschappen, gooien de tank weer vol en gaan op weg.
Via Artesia rijden we naar het noorden en een kleine 2 uur later rijden we Roswell binnen. We verwachten allebei wel veel Ufo en Alien-achtige dingen te zien, maar dat is niet het geval. Eigenlijk is het een zelfde saai plaatsje als zoveel anderen. We besluiten het museum te laten voor wat het is en rijden door.
Langzaam aan zien we de omgeving veranderen, het wordt wat groener en de kleuren beginnen te variëren. Het maakt het geheel wat minder saai. Dan rijden we eindelijk de I40 op richting Albuquerque en ik kan het gaspedaal intrappen. Maar zoals bij een stad hoort, is het ook hartstikke druk, maar dat zal komen omdat het vrijdagmiddag is. Waar ook ter wereld, op vrijdag start de spits vroeg. Gelukkig kunnen we wel gewoon door rijden en vlak voor Albuquerque worden we door Jack vakkundig naar de I25 geleid.
Alhoewel… hij raakt wat in de war bij de toe- en afritten, maar we laten ons niet gek maken en vinden de weg ook zonder Jack. Toch kunnen we onze trouwe metgezel niet missen.
De trip op de I25 duurt maar kort. Al na paar mijl moeten we de afrit hebben en komen we weer op de Highway terecht. Al de hele dag verbijsteren we ons over de enorme hoeveelheid hardrijders. Nu ook weer. Het is echt ongelooflijk, maar ze scheuren ons voorbij alsof we stil staan. De hoeveelheid kruizen die langs de wegen staan, verbazen ons dan ook niet meer.
Ik vind een keer aangehouden worden in een vakantie wel genoeg (al was het dit keer door Border Patrol) en hou me redelijk aan de snelheid.
Blij ben ik wel als ik eindelijk de borden Farmington zie, maar ik mis Shiprock een beetje. Dat stuk rots is immens groot en zie je al van verre als je vanaf de andere kant komt. Het lijkt dan ook nooit dichterbij te komen. Maar vandaag komen we vanuit het zuiden en zien we het niet.
Eindelijk rijden we Farmington binnen. Het hotel is gelukkig snel gevonden. We hebben afgesproken om vanavond iets later te gaan eten, zodat we de drukke tijd mislopen. En het is hoog tijd dat we een was gaan draaien, dus online zoek ik een wasserette waar we terecht kunnen. Het wordt de Apache Queen en daar blijken we niet de enigen te zijn. Blijkbaar is de vrijdag voor veel mensen wasdag. Gelukkig hebben we wifi en hoeven we ons niet te vervelen.
Na een uurtje is alles weer schoon en droog en gaan we op weg naar het restaurant dat Monique online heeft opgezocht. We rijden er met een enorme snelheid voorbij, want alles is donker. Dat Mexicaanse restaurant met al die lekkere recepten en goede reviews is gesloten!
Dan gaan we maar naar een ander, waar we ook lekker eten. Als we alles weer op hebben, gaan we terug naar de kamer waar Monique met de 3 foto’s van vandaag aan de slag gaat en ik het verslag van gisteren schrijf.
Roadtrip blogging 