We hebben gisteren besloten om rustig aan te doen vandaag, maar zoals gewoon is voor mij ben ik al vroeg klaar wakker. Niet veel later besluit ik om dan maar vast op te staan. Ik drink een kop koffie en eet een broodje om daarna nog even al het oud papier en de lege drankflessen weg te brengen.
Als ik terug kom, zit Monique ook al aan de koffie. We internetten nog wat en gaan dan de laatste spullen inpakken, trekken nog een stofzuiger door het huis en pakken dan onze spullen. Het is inmiddels een uur of 1.
Voor de allereerste keer in al die jaren vertrekken we niet van Schiphol, maar vanaf Brussel. Daar hebben we wel even over na moeten denken, want we wonen op ongeveer 35 minuten van Schiphol af. Maar ja, het verschil in ticketprijzen van 400 euro per persoon (!) gaven de doorslag. Vanaf Brussel it is!
We hebben besloten om met de bus naar het Centraal Station te gaan. We reizen buiten de spits, dus dat moet goed te doen zijn. Dat is ook zo, want met gemak halen we de trein naar Rotterdam Centraal. We zitten lekker ruim, want we hebben besloten om 1e klas te reizen. Dat leek ons prettiger met alle bagage die we meeslepen. Na al die jaren lukt traveling light nog steeds niet.
Als we aankomen op Rotterdam Centraal hebben we iets minder dan een uur voordat onze trein naar Brussel vertrekt.
Monique maakt de enige foto van vandaag.
We eten en drinken wat bij Starbucks. Dan gaan we langzaam op weg naar perron 4. Ook die trein komt op tijd aan en voordat we het weten, zitten we – ook hier – in de 1e klas.
Ook deze rit verloopt voorspoedig en na zo’n anderhalf uur stappen we uit bij Brussel Airport. Het is even zoeken naar ons hotel, maar ineens zie ik het logo van Sheraton.
Wat opvalt als we daarheen lopen, is de beveiliging die rond loopt. Maar ja, dat is natuurlijk niet zo goed na de aanslagen van vorig jaar.
Bij het hotel checken we in, gaan naar de kamer, zetten de bagage daar naar en gaan dan een kijkje nemen op het vliegveld. En het wordt ons al snel duidelijk: dit is geen Schiphol, waar je van alles kan vinden.
We besluiten om dan maar bijtijds een hapje te gaan eten in het restaurant bij het hotel. Monique zegt dat ik er niet teveel van moet verwachten en dat klopt. De pizza is niet de slechtse die ik ooit heb gegeten, maar bungelt wel een beetje onderaan de lijst.
Daarna relaxen we nog wat op de kamer, kijken wat televie, maar om een uur of tien vallen mijn ogen bijna dicht. Ik taai af. Morgen hebben we een lange zit te gaan.
Roadtrip blogging 