Gisteren hebben we uiteindelijk bijna 25 kilometer gelopen en Monique wist toen al dat ze dat vandaag niet meer zou doen. En omdat we een aantal dingen willen bezoeken die ver uit elkaar liggen, heeft Monique gisteravond nog een paar fietsen gehuurd. Wel elektrische natuurlijk, anders moeten we veuls te hard werken.
Dus gaan we vanmorgen als eerste op weg naar de fietsenverhuur. Daar wordt gevraagd of we een helm willen. Eh… pardon? Een helm? Ik fiets al sinds ik 2 was! Die helm mag je lekker houden. We tekenen de waiver dat we hen niet aansprakelijk stellen, krijgen uitleg waar het aan/uit knopje zit en gaan op weg. We besluiten om eerst naar de Starbucks te gaan voor koffie. Daar kunnen we meteen 2 dingen doen.
Ten eerste bel ik naar Hertz, want ik ben geen Happy Camper. We hebben een standard SUV gehuurd en daar uiteraard voor betaald, maar hebben een veel kleinere meegekregen en daar neem ik geen genoegen mee.
De dame aan de telefoon vraagt of ik bij het hoofdkantoor een klacht wil indienen. Nee, dat wil ik niet. Ik wil morgen de auto omruilen voor een auto die ik wel heb gereserveerd. Dan verbindt zij mij door naar de manager. Die checkt mijn gegevens en vertelt dat ik de auto bij de dichtstbijzijnde vestiging kan omruilen. Maar dat wil ik ook weer niet. Ik vertel dat we morgen uit San Francisco vertrekken en of ik de auto op het vliegveld kan omruilen. Dat is geen probleem. Dus dit is opgelost.
De 2e reden is, is dat we willen ontbijten, dus zoeken we een ontbijttent via de wifi van Starbucks onder het genot van een extra dry cappuccino. Daarna gaan we ontbijten bij Boudin. Daar bestellen we de French toast en die smaakt overheerlijk! Ondertussen bedenken we wat we willen zien en doen vandaag. Ik pak de lijst met things to do erbij en dan zien we dat we heel veel dingen al kunnen schrappen, die hebben we ongemerkt al gedaan.
Dan stappen we eindelijk op de fiets. Als eerste willen we naar de Golden Gate Bridge. Dat wilden we in 2001 al, maar 11 september gooide dat plan omver. Gelukkig hebben we toentertijd heel veel dingen wel kunnen doen en zien in San Francisco.
We maken nog een pitstop bij de Safeway voor wat water, bestellen meteen een broodje voor de lunch en gaan dan op pad. Het fietspad dat ons naar de brug leidt, begint al gestaag te stijgen en ik ben blij met de elektrische ondersteuning. Niet dat we dat continu gebruiken, maar uphill is het wel superprettig. Het is wel uitkijken geblazen, want zoals wij gewend zijn om te fietsen, geldt dat niet voor veel anderen.
Langzaamaan en soms, met de wind in de rug, heel snel fietsen we de brug over. Hij hangt in de mistbanken en soms is het zicht nihil. De misthoorns klinken dan ook continu. We stoppen zo nu en dan om foto’s te maken. Door de mist is het maar afwachten of het wat gaat worden of niet.
San Francisco in de mist
Eindelijk komen we aan de andere kant van de brug. We rijden naar het uitzichtpunt, waar de zon weer schijnt. Het is ook hier stervensdruk en het is even zoeken naar een plekje waar Monique rustig haar plaatjes kan schieten.
We lopen nog wat rond, kijken nog uit op de stad en besluiten dan weer op de fiets te stappen. Het is inmiddels rond 12 uur en het wordt steeds drukker.
Dat zien we ook als we terugrijden over de brug. Wat een mensenmassa’s zijn er ineens! Ook vandaag is het dus maar weer goed dat we dit als eerste hebben gedaan.
Als we van de brug afkomen, sjeezen we weer naar beneden. We hebben we trek gekregen en gaan bij Chrissy Walk aan het water onze broodjes opeten. Daar zitten we een tijdje heerlijk in het zonnetje, net als de zeeleeuw die op het zand aan het water ligt.
Na een tijdje gaan we een frappuccino drinken bij de Starbucks. Hier kunnen we meteen de routebeschrijving opschrijven naar Balmy Street. Dat is een straat waar locals verschillende murals hebben gemaakt. Net als op verschillende andere plekken in de wijk. Maar hoe gaan we daar komen? Op Google maps zien we dat het met de fiets ongeveer een half uurtje is. Ik schrijf de route verkort op en dan gaan we weer op weg.
We gaan dwars door het centrum van San Francisco heen, komen langs het kantoor van Twitter en zien daarna langzaam maar zeker de omgeving wat veranderen. De gebouwen zijn niet meer zo netjes onderhouden, het aantal daklozen begint ons goed op te vallen en er is geen toerist meer te bekennen.
Na een minuut of 30 komen we inderdaad aan bij Balmy Street, wat meer een steeg blijkt te zijn dan een straat. Net als we zijn afgestapt, zien we vanaf de andere kant 2 andere toeristen aan komen. We maken wat foto’s, maar blijven niet lang hangen. We zijn best wat gewend, maar er zitten wat rare snuiters in het straatje en dat maakt dat we ons niet op ons gemak voelen. Als we weer op weg gaan, zie ik een dakloze languit op straat liggen, terwijl mensen daar omheen lopen alsof het de normaalste zaak ter wereld is. Ook zitten verschillende daklozen precies bij de winkels voor de deuren. Dit is duidelijk niet de beste buurt van San Francisco.
Eigenlijk willen we nog naar de Painted Ladies. Maar de straat die we dan moeten hebben, kruisen we niet meer of hebben we niet gezien, want voordat we het weten, zitten we weer bij Lombard Street waar ons hotel is. We laten de Painted Ladies voor wat ze zijn, tenslotte hebben we die al in 2001 gezien.
We hebben nu eigenlijk alles wel gezien en gedaan wat we wilden. Het is inmiddels bijna 16 uur en Monique zegt dat ze het verkeer en de drukte wel zat is. We brengen de fietsen terug naar de verhuur (waar we precies niet doen wat de verhuurder zegt, oeps!) en gaan op zoek naar een tent om iets te drinken. Dat vinden we niet. We mogen nergens buiten plaatsnemen, tenzij we ook willen eten, maar dat vinden we nog te vroeg.
Dan gaan we nog een keer naar Ghirardellis. We gaan weer wat drinken bij de San Francisco Brewing Company. We zitten lekker en besluiten om hier dan ook meteen maar een hapje te eten. We bestellen allebei een pizza en gelukkig zijn die niet zo heel groot hier. Voor Monique komt dat goed uit, want nu kunnen we een lekker ijsje van Ghirardellis gaan eten. Dat ijsje blijkt een ware ijscoupe te zijn, waar we met z’n tweeën prima van kunnen eten.
Inmiddels begint de jetlag weer toe te slaan en we besluiten om dan maar terug te gaan naar het hotel. Daar relaxen we wat, ik plaats het blog van gisteren, terwijl Monique met de foto’s van vandaag aan de slag gaat.
Roadtrip blogging 
Monique die een ijsje deelt??!!!!
@Mark, de wonderen zijn de wereld nog niet uit!