Al sinds we aankwamen in Palm Springs wordt er gewaarschuwd voor regen, een overblijfsel van orkaan Rosa. Gisteren hebben we daar al een klein beetje van meegekregen.
Vanmorgen zien we dat die overblijfselen ons blijven volgen, want als we het nieuws kijken, zien we dat ook hier regen wordt verwacht. Gelukkig pas voor morgen, dus de wandeling waar we behoefte aan hebben, kan gewoon doorgaan.
Tijdens hetzelfde nieuwsprogramma zien we dat er volop herdenkingen zijn voor de aanslag van een jaar geleden waarbij 58 mensen zijn overleden en meer dan 800 gewonden. Monique hoort dat de Strip vanavond op zwart zal gaan.
We stappen in de auto en gaan als eerste een broodje halen bij Albertson’s om daarna meteen de tank vol te gooien. Onderweg proberen we nog een Starbucks te vinden, maar dat wil niet lukken. We rijden dus maar door richting onze eindbestemming.
Dan zien we ineens wel een tent waar we onze verslaving kunnen voeden en maken een pitstop.
Daarna rijden we snel verder. We zien dat rondom Las Vegas echt volop gebouw wordt. Vooral woningen, maar we zien ook dat er nog een hotel wordt gebouwd. We kunnen alleen niet zien of dat hotel op de Strip komt of niet.
Eindelijk zijn we de stad uit en rijden richting Red Rock Canyon. Dit park willen we niet bezoeken en dat is met een reden. Ik ben ervan overtuigd dat het ons niet kan bekoren, omdat we veel mooiere gebieden hebben gezien. Ja, dat klinkt verwend en dat zijn we ook. Wel zien we donkere wolken boven het gebied waar onze wandeling is.
Monique zegt dat ik moet afslaan voor het Visitor center en voordat ik het weet, rijden we alsnog het park binnen. Gelukkig is onze jaarpas geldig hier, want ik vind 15 dollar best veel geld voor iets waar we eigenlijk niet in geïnteresseerd zijn.
Noodgedwongen rijden we de scenic route, maar wat we zien, vinden we ook niet de moeite om voor te stoppen.
Dan vallen ineens de eerste druppels. Gelukkig is het maar een kort buitje, dus als we het park uitrijden, gaan we toch naar het startpunt. Daar aangekomen begint het wat harder te druppelen. We besluiten om het er toch op te wagen. We nemen de jacks mee, trekken de hikers aan en gaan op weg.
Net als we lekker aan de wandel zijn, krijgen we een gigantische bui over ons heen en voordat we het weten zijn we doorweekt. Die jacks hebben nu ook geen zin meer. Zo goed en zo kwaad als het gaat schuilen we, maar nat worden we hoe dan ook.
We hopen dat de bui snel op houdt, maar dat is niet het geval. Sterker… de donkere wolken worden steeds dreigender.
We staan een beetje te dubben wat we moeten doen. Gaan we het erop wagen of lopen we terug naar de auto? Aangezien we weer eens een steil paadje moeten lopen dat heel snel heel modderig wordt in dit weer, wil Monique niet verder lopen. Die vind er geen ruk aan in de regen en, zo laat ze mij weten, foto’s maken in deze regen is onmogelijk. Ook lopen we totaal onbeschut, dus dan maar terug.
Het blijft regenen tot we weer in de buurt komen van Las Vegas. Daar hebben we ineens weer een blauwe lucht. Omdat het nog vroeg is, wil Monique wel terug naar de Mojave National Preserve. Maar die richting uit zien we ook zeer donkere wolken.
Dan blijven we maar in en rond Las Vegas. Aan het weer kunnen we nu eenmaal niets veranderen. Het is wel jammer dat de regen nu valt en niet morgen, maar het is niet anders.
We bezoeken wat winkels waar we voorlopig niet meer zullen komen, maar kopen niet zoveel.
Rond 16 uur besluiten we om terug te gaan naar het hotel en daar wat te relaxen. Dat doen we dan ook. We kijken wat tv, internetten wat en bedenken waar we straks heen willen. Ik wil graag naar het Venetian, aan de andere kant van de Strip. Monique vindt dat prima.
Om een uur of half 6 gaan we op pad. Gelukkig rijdt er een tram tussen ons hotel en het Bellagio, dus dat scheelt een aardig stuk lopen. Het is alleen zo verdomd lastig om de uitgang te vinden in die casino’s! Net als dat je nooit een klok ziet, is er ook geen bordje met uitgang te vinden.
Uiteindelijk vinden we die wel en als we eindelijk weer buiten zijn, lopen we meteen door naar het Venetian. Wat echt opvalt, is dat uit ieder casino, winkel, pand, bar, etc. werkelijk keiharde muziek klinkt! Zo irritant!
We lopen nog even de Sephora binnen, maar ook daar staat de muziek zo hard dat iets vragen aan iemand een uitdaging is. Zonder iets te kopen, lopen we dan ook weer de winkel uit.
Het is een verademing als we eindelijk het Venetian in lopen. Ook hier wordt muziek gespeeld, maar niet zo overdreven hard. In het casino gaan we op zoek naar Cafe Lux, waar we een hapje willen eten.
Na, voor mijn gevoel, 3 keer het casino rondgelopen te zijn, vinden we eindelijk het restaurant. Gelukkig is het nog altijd lekker eten hier.
Als we weer genoeg hebben gegeten, gaan we op weg naar de uitgang. Maar ook hier is die lastig te vinden. Na 2 keer dezelfde Canal Shoppes te hebben gezien, zie ik eindelijk waar we heen moeten.
Een van de stops die we zeker maken als we in Las Vegas zijn, zijn de fonteinen van het Bellagio. Dat blijven we toch bijzonder vinden om te zien. Het doet zo classy aan in een stad als Las Vegas. Er zal best nog meer classy te vinden zijn hier, maar heel veel doet natuurlijk ook wel een beetje ‘tacky’ aan.
Daarna ben ik wel klaar met alle muziek, lichtjes, herrie van het verkeer en wil nog maar een ding! Terug naar het hotel. Daar plof ik neer en heb geen zin meer om het blog nog te schrijven. Dat komt morgen wel!
Roadtrip blogging 