De eerste vraag die we ons vandaag stellen is of we nog een dag in Moab moeten blijven of moeten vertrekken. Het regent nog steeds, weliswaar niet meer zo hard, maar het regent nog steeds. De tweede vraag die we ons zelf stellen is waar we naar toe gaan als we besluiten om te vertrekken. Het is slecht weer in de hele regio en we zullen ver naar het zuiden moeten om weer redelijk weer te krijgen.
Dat zou betekenen dat we vandaag door moeten rijden tot voorbij Phoenix, onze eindbestemming, om vervolgens dinsdag a.s. naar Phoenix te rijden. Beetje zonde van de tijd vinden we. Dus besluiten we om onze tijd in Moab uit te zitten. Wel trekken we er op uit, regen of geen regen.
Als we klaar zijn, gaan we eerst op weg naar Canyonlands National Park. Dit park staat bij mij op een gedeelde nummer 1 van alle parken die we tot nu hebben bezocht. Natuurlijk komt dat ook door de Shäfertrail die hier doorheen loopt en die we een aantal jaren geleden twee keer hebben gereden. De Shäfertrail is een offroad trail waar wordt aangeraden om alleen met een 4×4 te rijden. Deze trail is onderdeel van de White Rim Trail die een lengte heeft van 100 mijl. De trail wordt niet onderhouden en kan door weersomstandigheden zeer slecht zijn met veel gaten en grote keien die zo de onderkant van je auto kunnen beschadigen. Als je de hele White Rim Trail wil rijden, dan ben je 2 volledige dagen onderweg. De keren dat wij deze trail hebben gereden, hebben we dan ook een gemodificeerde jeep gehuurd. Die staat wat hoger op zijn wielen.
Offroaden gaan we dit keer niet doen. Wandelen zit er vanwege het weer ook niet in, want we hebben niet de juiste kleding bij ons om lekker in de regen te gaan lopen. Wij gaan vandaag een aantal uitzichtpunten bezoeken in het park.
Bij Canyonlands National Park is het net alsof de grond lang geleden met grof geweld uit elkaar is getrokken. Je kijkt hier dus de diepte in. Het is heel bijzonder, vind ik, om de verschillende lagen in de ‘muren’ te zien.
Op de weg naar het nationale park regent het voor de verandering weer eens en we zien op sommige plekken dikke mist boven de weg hangen. De parkranger die ons toegang verleent wenst ons een prettige dag in het park, maar ik moet eerst zien of we wel zicht hebben!
Als we bij het uitzichtpunt op de Shäfertrail komen, is het zowaar bijna droog, maar zien we inderdaad dichte mist boven het punt hangen. Het zicht is verrassend goed. We hebben vrij zicht op een deel van de Shäfertrail en we zien in de verte een paar jeeps tergend langzaam vooruit komen.
Zicht op de Shäfertrail, die zigzaggend de canyon in gaat.
De Shäfertrail diep in de canyon. De 2 kleine stipjes zijn 2 jeeps die daar rijden.
Aan het begin van de trail zie ik een aantal auto’s stil staan. Die mensen staan waarschijnlijk foto’s te maken. Dat doet iedereen namelijk op dat punt.
Ik ben wel benieuwd wat voor auto’s het zijn en blijf een tijdje staan kijken. Dan zie ik eerst een pickup truck aan komen rijden, daarna volgt een jeep en een luxe SUV zoals waar wij in rijden.
Het lijkt alsof de trail er goed uit ziet. Ook schudden de auto’s die naar beneden rijden niet zo heel erg als onze jeep toen deed, maar schijn bedriegt. Het kan zomaar zijn dat des te verder je naar beneden komt, des te slechter de trail wordt. Voor mij reden om nooit met een luxe huurauto deze trail te doen. De onderkant van de auto is namelijk niet verzekerd!
Als we zijn uitgekeken op dit punt, rijden we verder naar het laatste uitzichtpunt in dit park. Dit is de zogenoemde footprint. Officieel heet ie niet zo, maar het lijkt wel of een beest een voetafdruk heeft achtergelaten. Altijd heel indrukwekkend om te zien en het is bij dit punt dan ook ontzettend druk. Zo druk dat ik Monique de auto uit laat stappen, terwijl ik desnoods rondjes ga rijden, omdat er geen vrije parkeerplek te vinden is.
Gelukkig kan ik toch redelijk snel de auto kwijt en kan ik ook nog een blik werpen.
Natuurlijk is er nog veel meer te doen en te zien in dit park, maar we zijn hier voor de tigste keer, dus alle andere things-to-do, met name de wandelingen, laten we dit keer zitten.
Een stuk terug buiten het park ligt ook een andere favoriet, Dead Horse Point State Park. De legende van deze plek zegt dat cowboys wilde paarden naar een afgesloten gebied loodsten, de beste paarden uitzochten en de rest achter lieten. De paarden die werden achtergelaten, zaten nog steeds in het afgesloten gebied, waardoor ze niet bij water ofzo konden komen. Deze paarden stierven uiteindelijk van de dorst. Het is niet bewezen of deze legende klopt of dat het een fabel is.
We rijden naar dit State Park en bij de entree betalen we de 20 dollar fee voor een dagkaart. Ook hier wordt ons een prettig verblijf toegewenst, maar hoe dichter we bij de canyon komen, des te slechter wordt het zicht. We hebben op sommige stukken minder dan 10 meter zicht en we zijn de auto nog niet uit! We vrezen dan ook het ergste voor het uitzicht.
Bij de rimtrail aangekomen, lijkt het mee te vallen. We hebben best wat zicht in de canyon, maar ook hier hangen dikke mistslierten en mistwolken. Net als Monique op dreef komt met het maken van foto’s, trekt alles dicht. Er is werkelijk niets meer te zien!
Ondertussen hebben we flinke honger gekregen en we besluiten om uit dit park te vertrekken en te gaan lunchen. Dan gaan we straks nog wel terug als het weer wat is opgeklaard. Wat regen betreft valt het alleszins mee vandaag. De regen die we hebben, valt gelukkig net als we in de auto zitten en wat valt als we niet in de auto zitten, is minimaal. Helaas blijft de mist wel heel erg hangen in de canyons.
We rijden terug naar Moab en gaan lunchen in een tentje daar. Ook bestel ik er een warme chocolademelk bij, want ik heb het koud. Iets wat me nog nooit is overkomen in Moab.
De lunch smaakt goed en als alles weer op is, rijden we snel terug naar Dead Horse Point State Park, want inmiddels is de zon gaan schijnen. Bij de ranger laat ik het bonnetje zien van de dagpas en we mogen doorrijden. De mist is hier helemaal weggetrokken en de zon begint ook hier door te komen. Het is een wereld van verschil met zo’n anderhalf uur eerder. Het uitzicht is weer fenomenaal en omdat het nu wat later in de middag is, is het licht geweldig mooi!
We maken foto na foto en we kunnen maar niet vertrekken. Door het licht veranderen de kleuren van de rotsen continu, dus het is een schouwspel van jewelste.
Rond half 7 zijn we dan eindelijk zover. Ik ben blij dat we ook dit park nog in volle glorie hebben gezien vandaag. Een bezoek aan Moab is niet compleet zonder een bezoek aan mijn meest favoriete parken, Canyonlands en Dead Horse Point.
Een ander bekend park dat hier ligt, is Arches National Park. Daar is het zo gigantisch druk dat er nauwelijks parkeerplaatsen te vinden zijn. Er wordt al een tijdje gesproken of in dit park ook een shuttlesysteem moet worden ingevoerd, zoals bij Zion National Park of bij de Grand Canyon aan de Zuidkant. Ik hoop dat dat snel gebeurd, zodat iedereen weer op een normale manier dit park kan bezoeken.
Voordat we gaan eten, rijden we eerst nog naar de City Market voor wat boodschappen. Daarna gaan we nog een hapje eten, gaan dan terug naar het huis waar we de koffers weer inpakken voor vertrek naar een nieuwe bestemming.
Roadtrip blogging 
Jammer hoor al dat slechte weer maaaaarrrrrrrr na regen komt…………………☀️☀️☀️