Het gaat eindelijk gebeuren. De trip die al 2 jaar in de planning staat, maar door Covid tot 2 keer toe niet kon doorgaan. En pas toen Delta ons begon te bestoken met berichten via email, popups en sms-jes gingen we echt geloven dat we zouden vertrekken.
Inmiddels zitten we in het vliegtuig en zijn we al een klein uurtje op weg naar Atlanta, waar we door een vluchtwijziging een lange overstap hebben van zo’n 3 uur. Dat geeft ons de tijd om door Immigrations te komen, wat te eten en te drinken. Daarna vliegen we door naar Phoenix in Arizona, waar we de auto ophalen, overnachten en meteen de volgende ochtend vertrekken.
Deze reis staat dus al 2 jaar in de planning. Het oorspronkelijke plan is tig keer gewijzigd, maar uiteindelijk zijn tot een definitieve route gekomen. Zoals gezegd beginnen we in Phoenix, of beter Tempe. De volgende dag (morgen dus) vertrekken we naar San Diego, waar we in 2001 kort zijn geweest. Hier blijven we een paar dagen, om vervolgens via de kustweg naar het noorden van California te rijden. Doel is Redwood National and State Parks. Tussendoor stoppen we natuurlijk op verschillende plekken langs de kust. LA en San Francisco slaan we over evenals Yosemite National Park en de overige parken die daar in de ‘buurt’ liggen. Op al deze plekken zijn we al eerder en/of vaker geweest.
Vanaf het noorden van California trekken we het binnenland in. Lassen Volcanic National Park en Lake Tahoe staan op het programma. Daarna zakken we naar het zuiden en rijden we via Death Valley National Park naar Las Vegas.
Na Las Vegas gaan we terug richting California om daarna via Tucson naar onze eindbestemming Scottsdale te rijden. In Scottsdale hebben we nog een paar dagen voor de broodnodige R&R. Zoals altijd hebben we weer volop en veel te veel op het programma staan. We gaan zien wat wel gaan doen en wat blijft liggen omdat we het toch ‘meh’ vinden.
Roadtrip blogging 