Dag 10: De eerste rijdag

Rond half 7 staan we op, doen ons ding, pakken de spullen weer in en lopen naar de auto. Onderweg gooit Monique de kamerkeys in de daarvoor bestemde bus. Persoonlijk uitchecken doen we niet meer. Bij de auto zetten we alles weer op z’n plek en stellen de navigatie in op San Francisco. Dan gaan we op weg.

Natuurlijk moet er onderweg nog getankt worden, ijs gehaald worden en oh ja, we moeten ook nog wat eten. Dat kost tijd. Maar dan gaan we echt richting Frisco.

Toen we jaren geleden voor de eerste keer naar San Francisco gingen, wilde ik maar een ding. Dat was met de auto de Golden Gate Bridge overrijden. Waarom? Geen idee. Het is zo’n iconische brug, het leek me gewoon leuk om te doen.
Op 10 september 2001 landden we voor de eerste keer in Frisco. De volgende dag brak de hel los. Tja, rijden over de Golden Gate Bridge ging niet door. Die werd als niet veilig beschouwd.

In 2018 waren we opnieuw in Frisco. Toen hadden we kunnen gaan, maar in plaats daarvan pakten we de fiets. Ook leuk, maar het gaf toch niet hetzelfde gevoel.
Vandaag moest het dus gaan lukken. Vooral omdat we dit keer doorrijden naar het noorden. Voordeel hiervan is dat we bij het verlaten van de stad geen tol betalen. Alleen stad in betaal je tol in Frisco.

Dus ik stel de navigatie specifiek in op Golden Gate Bridge, terwijl Monique de GoPro op de voorruit bevestigd. Nu kan er niets meer mis gaan. Het is iets meer dan een uur rijden en op dat moment hebben we nog geen vertraging. Eigenlijk verwacht ik dat ook niet. Tenslotte is het zaterdag.
FOUT! Des te dichterbij we komen, des te roder wordt het lijntje op de navigatie.

Inderdaad, vlak voor Frisco loopt het verkeer vast. Het lijkt wel een werkdag! Gelukkig gaat onze rijstrook redelijk snel vooruit en voordat we het weten, rijden we Frisco binnen. Het is weer even wennen dat we de halve stad moeten doorcrossen om bij die brug te komen. En ook hier zien we de niet zo frisse kant van de grote steden hier. Mensen zitten open en bloot op straat heroïne te gebruiken.
Maar het is ook een feest van herkenning! We halen van beide vorige keren herinneringen op. Vooral omdat we langs het hotel rijden waar we de vorige keer hebben overnacht.

Eindelijk zien we daar de eerste glimpsen van DE brug. Het is me een ding, hoor! Ongelooflijk, hoe hoog die brug is! En lang! Alleen al het eerste stuk, voordat we daadwerkelijk op de burg rijden! Er lijkt geen einde aan te komen.

Er zijn 3 banen open, dus we kunnen goed doorrijden. Jammer genoeg komt het einde van de brug toch sneller dan je denkt en rijden we naar het einde van de brug. Als we daar bijna zijn, zien we een matrixbord met de melding dat de parkeerplaats bij Sausolito is gesloten voor auto’s. Maar we zien wel auto’s afslaan, dus doen wij dat ook maar. Schapen als we zijn.

Blijkbaar lag er nog iemand te slapen, want de parkeerplaats blijkt open. Het is heel druk, maar er is nog parkeerplek. Natuurlijk stappen we nog even uit, maken weer wat foto’s (we hebben er nog niet genoeg) en lopen nog wat rond. En natuurlijk maken we een selfie die grandioos mislukt, want de brug staat er helemaal niet op!

We maken nog een pitstop en stappen dan weer in de auto. We stellen de navigatie opnieuw in en gaan Highway 101 weer op. We zien de melding dat de parkeerplaats van Muir Woods alleen voor reserveringen open is. Dat hebben we niet, dus we slaan Muir Woods over. Wel slaan we hier af voor Highway 1, maar dat hadden we beter niet kunnen doen.

De route die we rijden is prachtig. Veel groener dan ten zuiden van Frisco. Maar het is ook kronkeliger, dus we schieten maar langzaam op. Daarbij zijn zo ongeveer alle inwoners van Frisco er een dagje op uit getrokken, want het is heel druk.
Hier en daar stoppen we weer. Maar veel parkeerplaatsen zijn vol of het uitzicht is niet echt bijzonder. Tja, we zijn inmiddels verwend.

Als we bij Tomales komen, zien we daar de eerste restaurants waar oesters worden gekocht. Die wil ik weleens proberen. Monique vindt het een matig idee, maar het avontuur lonkt, dus uiteindelijk gaat ook zij overstag. Bij Nick’s Cove Seafood stoppen we en gaan eens kijken wat er zoal te krijgen is.
We kunnen oesters op 3 verschillende manier krijgen. Gewoon zoals ze zijn (I don’t think so, er zijn grenzen), ge-BBQ Tomales stijl of alle zes bereid op verschillende manier. We kiezen voor de 2e optie. Ge-BBQ-d!

We bestellen een half dozijn met ons tweeën en gaan binnen op ons maaltje wachten. We hebben ToGo gekozen, want stel je voor dat het niet te hachelen is! Zitten we daar mooi voor joker!
Als de bestelling klaar is, gaan we een rustig plekje zoeken, waar we in alle rust die dingen kunnen opeten.

Wat een verrassing! Het smaakt heel goed. Ik heb er nu wel spijt van dat we niet ieder een portie hebben genomen. We gaan kijken of we nog een keer oesters kunnen eten, ergens.

Hierna rijden we weer verder. Ons doel is Schooner Bay, oftewel Bowling Ball Beach. Dat is nog wel even rijden, dus we zetten de vaart erin. NOT! Er zit een zondagsrijder voor ons die niet opschiet. Ook weigert de man of vrouw om gebruik te maken van de turnouts die er om de zoveel meter zijn en waar langzame rijders de snellere kunnen laten voorgaan.
Na heel wat mijlen zie ik mijn kans schoon op een stuk weg waar ik goed overzicht heb en haal ‘m in. Voorlopig stoppen we niet meer. Dan zitten we weer achter hem of haar.

Uiteindelijk rijden we door tot Schooner Bay, maar helaas is daar geen parkeerruimte meer. Ik vraag Monique wat ze wil. Maar Monique heeft de aankomsttijd op onze bestemming gezien, dus zij denkt dat het beter is om door te rijden. Als ik de verwachte aankomsttijd zie, denk ik dat ook. Vooral omdat het nog wel een uurtje duurt voordat het eb wordt en de ‘bowlingballen’ dan pas zichtbaar worden.

Vanaf nu zetten we de vaart er echt in. Op wat oponthoud na van wat langzamere rijders, schieten we goed op en net voordat het helemaal donker wordt, rijden we het laatste stuk van het meest kronkelige deel van de route.
We rijden nu in het donker, maar de belijning is zeer duidelijk te zien. Daarnaast zijn er overal reflectoren. Dat maakt het een stuk makkelijker rijden.

In het donker komen we bij het huis aan. We halen de auto leeg en gaan het huis verkennen. Het ziet er allemaal goed uit. We zijn benieuwd hoe de omgeving er morgenochtend uit ziet. Als het goed is, hebben we zicht op zee. We gaan het zien!