Iets voor zevenen zijn we allebei op. Althans, ik hoor Monique beneden stommelen, terwijl ik boven rondstommel. We doen ons ding, halen de bedden af, zetten koffie en gaan dan op weg.
Het is opnieuw bewolkt, mistig weer. En het is frisjes buiten. Zo’n 13 graden. Als het goed is, gaan we wel op weg naar beter weer.
We gaan op weg naar Red Bluff, vlak onder Redding. Het is een ritje van iets meer dan 3 uur rijden en we mogen pas na vier uur in onze accomodatie. We hebben dus wat uurtjes te doden.
Het eerste stukje rijden we nog op de 101, dit keer weer naar het Zuiden, maar een paar kilometer verderop slaan we af naar de CA 299. Vlak voor we afslaan, zien we matrixborden waarop staat dat we rekening moeten houden met zo’n 45 minuten vertraging in verband met werkzaamheden.
Al snel laten we het forenzenverkeer achter ons en cruisen met een rustig gangetje over de CA 299 als Monique plotseling ‘Hee joh!’ roept. Vlak voor ons rent een zwarte beer de weg over. Helaas blijft de beer niet even netjes poseren op de weg, maar verdwijnt ie weer heel snel in het struikgewas. Geen foto dus.
Nog weer wat kilometers verderop zien we weer een kudde herten grazen. Dit keer rijden wij te hard en het is teveel moeite om te draaien. We rijden dus weer lekker door.
Onderweg komen we een heel aantal werkzaamheden tegen. Niet alleen aan de weg, maar vooral ook aan de begroeiing langs de kant van de weg. In de meeste gevallen rijdt een pilotcar voorop. Die bepaalt de snelheid en zorgt dat iedereen op de juiste weghelft gaat rijden. Het levert uiteindelijk wel wat vertraging op, maar zeker geen 45 minuten.
Langzamerhand komen we in het gebied waar een paar weken geleden nog bosbrandjes waren. Daar zien we nu gelukkig niets meer van, behalve een heel aantal verbrande bomen. Maar we komen ook steeds dichterbij het gebied waar in 2018 een hele grote brand heeft gewoed, de Carr Fire. Het is treurig om de schade te zien die deze brand heeft toegebracht.
Toch willen we juist in dit gebied nog een wandeling doen. We komen namelijk langs Whiskeytown Recreational Area waar we de Whiskeytown Falls willen gaan bekijken.
Volgens de beschrijving is dit een korte, maar zware trail van zo’n 3.5 kilometer (meestal blijkt ie wel wat langer te zijn, zo ook vandaag) en ligt aan de James K. Carr Trail. De trail loopt op sommige plaatsen langs diepe delen en er zit een hoogteverschil van zo’n 250 meter. Dat maakt ‘m zwaar.
Het is ook de meest populaire trail.
Bij de parkeerplaats staan er 2 andere auto’s. Het is gelukkig niet zo druk vandaag. We verruilen de flipflops voor schoenen, vullen de waterzakken, nemen wat te snacken mee en gaan op weg. Het eerste deel gaat naar beneden, maar daarna stijgen we eigenlijk alleen nog maar. Gelukkig gaat het een stuk beter dan eerder deze week. Misschien beginnen we te wennen aan de hoogte.
Onderweg komen we een paar mensen tegen en wat honden. Een van de 2 honden heeft lekker gezwommen en komt even fijn tegen ons aan staan. Gelukkig zijn we dat wel gewend.
Het is altijd maar afwachten of er uberhaupt nog wat water naar beneden komt in september, maar we horen regelmatig snelstromend water, dus we verwachten van wel. Op het laatste stuk horen we het steeds harder stromen. Dat belooft wat.
Na nog een paar bochten zien we de waterval. En het is er eentje! Niet zo groot, maar wel heel fijn. Er stroomt aardig wat water naar beneden. We lopen nog verder naar boven, tot we niet meer door kunnen. Het hek zit dicht, blijkbaar is het verderop te gevaarlijk.
Jammer genoeg staat het zonlicht precies verkeerd, maar ja, we moeten het er mee doen. We maken wat foto’s en dan ga ik op een kei zitten wachten tot Monique ook klaar is. Dat duurt altijd effe. Het is super om hier alleen te zijn.
Op een gegeven moment beginnen we weer een de rit terug naar de auto. En komen we zo nu en dan wat mensen tegen, maar het is nog steeds niet heel druk.
Terug bij de auto gooien we nog wat vocht naar binnen en eten een broodje. Hier zien we dat we ongeveer 5 kilometer hebben gelopen in plaats van de 3,5.
We stappen in de auto en rijden weer richting de weg, maar slaan net daarvoor nog af naar een andere waterval. Deze trail is slechts een kilometer lang. Maar de waterval stelt niet veel voor.
Terug bij de auto, stellen we de navigatie in op Redding. We moeten nog wat boodschappen doen. Daarbij is het nog te vroeg om naar onze accomodatie te gaan. We maken nog een pitstop bij een Oak Bottom Beach, een meer waar je alle watersporten zo ongeveer kan doen. Daarna rijden we door naar de supermarkt. Daar halen we nog wat broodnodige dingen om daarna door te rijden naar onze slaapplaats voor de komende nachten.
Ook dit huis hebben we geboekt via Airbnb. Het is wat ruimer dan het vorige huis. En het fijne is, is dat we inmiddels zo’n 20 graden omhoog zijn gegaan. Het was hier vandaag 32 graden, dus we kunnen heerlijk buiten zitten.
Roadtrip blogging 