Vandaag zijn we een stuk eerder op pad. We nemen onze rugzakken mee, gaan eerst koffie halen bij de Starbucks en daarna ontbijten we bij een van de restaurants hier.
Ze hebben geen tafels vrij en het kan wel 30 minuten duren, dus we zoeken een plekje aan de bar. Daar is wel ruimte.
We bestellen wat te eten en zo nu en dan komt de barman een praatje maken. Hij wil weten wat onze plannen zijn voor vandaag. We vertellen dat we bij Lake Mead willen kijken of we wat kunnen hiken. Als hij dat hoort, begint hij bedenkelijk te kijken. Volgens hem zijn er niet zoveel trails. Monique zegt dat ze het waarschijnlijk veel te warm zal vinden, maar we gaan het zien.
Een stel dat naast ons komt zitten, bestelt als eerste koffie en een mimosa. Die had ik ook wel besteld als we andere plannen zouden hebben. Ze moet zelf een beetje lachen als ze het besteld en zegt tegen mij dat ze koffie nodig heeft om wakker te worden, maar geen nee kan zeggen tegen de mimosa.
We maken een praatje en ze vertelt dat ze een dochter heeft die in Stockholm woont. Een ander woont in Tokio. Ze hopen dat covid zich rustig houdt en dat ze volgend jaar weer op bezoek kunnen. Het is wel duidelijk dat niet iedereen zich al prettig voelt om naar het buitenland te reizen.
Als Monique en ik klaar zijn en hebben afgerekend zeg ik tegen de dame dat ze lekker moet blijven genieten van de mimosa’s. Dat zal ze zeker doen!
We gaan naar de auto en stellen de navigatie in op Lake Mead National Recreation Area. Dat ligt hier niet zover vandaan. Eigenlijk is het wel gek dat we hier nog nooit zijn geweest in al die jaren dat we al in Las Vegas komen.
Bij het visitor center maken we een pitstop en halen een kaart op. Daar zien we wel wat wandelingen op staan, maar het is nu al ontzettend warm. De temperatuur ligt al in de 30 graden. Dat is echt te warm om te wandelen/hiken in een gebied waar we nauwelijks schaduw hebben.
Het plan om te gaan hiken laten we dan ook varen. In plaats daarvan gaan we de scenic route rijden richting Overton. Dat is nog beste een eindje rijden.
Lake Mead is onlangs in het nieuws gekomen, vanwege de lage waterstand. Dat is een probleem omdat Lake Mead Las Vegas en een enorm deel van Californie van drinkwater voorziet.
Wij zien het waterpeil al jaren zakken en onlangs zakte het zo erg dat er lichamen tevoorschijn kwamen die in sommige gevallen waren gedumpt door de maffia in de jaren 50 en 60. Wij rijden naar een ‘strand’ waarvan we denken dat dit gebied voorheen onder water stond.
Ik ga pootje baden en het water lijkt wel theewater! Zo warm is het. Ook is het heel helder en zie ik verschillende grote en kleine vissen zwemmen.
Hierna rijden we verder en stoppen bij de verschillende uitzichtpunten. Op een gegeven moment komen we bij een punt waar we heel goed kunnen zien dat een deel weer droog komt te liggen. Het is schrikbarend om te zien.
Op een gegeven moment rijden we naar een punt waar van we denken dat we dichterbij het water kunnen komen, maar dat valt tegen, Er is hier wel een haventje, maar ook die is afgesloten en de rest ziet er ook treurig uit. Alles zit dichtgetimmerd en het is duidelijk dat de glorie hier wel een is vergaan.
We willen nog naar Echo Bay en Overton Beach, maar die zijn allebei gesloten. Dat is jammer, maar niets aan te doen. Vlak hierna rijden we Lake Mead NRA uit en zien de ingang naar Valley of Fire State Park. Hier zijn we al vele malen eerder geweest, maar we besluiten toch om via dit park terug te rijden. Het is altijd mooier dan via de Interstate.
Bij het Fee station zit niemand, maar er staat wel een betaalautomaat waar je met creditcard kan betalen. Dat doe ik dan ook, maar jammer genoeg komt er geen bonnetje uit. En juist dat bonnetje is het bewijs dat je hebt betaald.
Een paar mijl verderop zien we het visitor center en daar gaan we aangeven dat we geen bonnetje hebben. Dat blijkt geen probleem te zijn. Als we worden aangehouden, kunnen we aangeven wat er is gebeurd. Het komt namelijk wel vaker voor.
We rijden de scenic route af en stoppen hier en daar nog voor wat foto’s. Niet teveel, want van de meeste plekken hebben we ze al. Als we aan het einde komen, zien we een ranger. We stoppen en natuurlijk vraagt hij of we een bon hebben. Tja, die hebben we niet. We leggen het uit, hij vraagt nog hoeveel we hebben betaald en met een bedankje mogen we doorrijden.
Vanaf hier gaan we de I15 op. Dat rijdt lekker door totdat we bij Las Vegas aankomen. We rijden weer recht de file in. Gelukkig gaat het al snel weer rijden en een kwartiertje later dan gepland komen we bij het hotel aan. Hier worden we opnieuw de weg gewezen door de verkeerregelaars. De LA Lakers spelen vanavond weer een wedstrijd, dus het is opnieuw druk.
Wij gaan naar de kamer om wat te relaxen en een drankje te drinken. Rond 19 uur lopen we naar het MGM Grand. We hebben een tafel gereserveerd bij Wolfgang Puck. Daar genieten we van een lekker maaltje. Daarna lopen we nog een stuk over de Strip en zien we dat heel veel kleinere zaakjes de afgelopen jaren niet hebben overleefd. En dat terwijl de hotels hun entrees nog groter hebben gemaakt, dan het al was.
Ook zien we dat je nauwelijks meer de Strip kan oversteken via de verkeerslichten. Je moet oversteken via de bruggen over de weg. Daarbij zijn de straten allemaal gebarricadeerd met dikke palen. Vermoedelijk om te voorkomen dat er op de mensen wordt ingereden. Het is wat!
Na een tijdje lopen we weer terug. Bij de laatste brug werpen we nog een laatste blik op de Strip en gaan dan bij ons hotel naar binnen. Het was weer leuk!
Roadtrip blogging 