We staan wat later op dan gepland, maar voordat we het weten, zitten we in de auto. Als eerste gaan we nog wat boodschappen doen. We hebben namelijk geen water meer en we kunnen niet zonder hier. Ik stel de navigatie in, maar gek genoeg laat ie ons een rondje rijden en komen we weer uit bij de parkeergarage van het hotel. Dat was niet de bedoeling. Dan stellen we Google Maps maar in. Die weet wel de weg.
Bij de supermarkt zijn we snel klaar en terwijl Monique gaat afrekenen, ga ik alvast koffie halen. Natuurlijk gaat dat niet goed. De dame denkt dat ik 4 shots wil in plaats van 2 dubbele espresso’s. As je me wil zien stuiteren, dan moet je me een 4-dubbele espresso geven!
Als we klaar zijn, gaan we nog snel tanken en dan zijn we eindelijk op weg. Het gaat vlotjes totdat we van de I15 worden gestuurd. We komen op een 2-baans weg terecht met heel veel vrachtverkeer. Dat schiet niet op. Na mijlen te hebben gereden, kunnen we eindelijk inhalen. Daarna schiet het goed op, maar we rijden op wat vage wegen.
We hebben besloten om op weg naar Palm Springs alvast Bombay Beach bij Salton Sea te bezoeken. Salton Sea is een gigantisch meer waar veel Californians vroeger vakantie gingen vieren. Bombay Beach was het resort waar veel mensen verbleven.
Een deel van Salton Sea is een Staatspark. Als we bij het meer aankomen, zoeken we eerst ene plek op om wat te eten. We betalen de 7 dollar fee en zoeken dan een picknick tafel op. Als we het broodje op hebben, rijden we door naar Bombay Beach.
Bombay Beach is een van de weinige plekken rond Salton Sea waar nog mensen wonen. Ook staan hier een aantal ‘kunst’objecten. En daar willen wij wel eens een kijkje nemen. Ik heb een plattegrond gevonden waar de kunstobjecten op staan vermeld. Maar eigenlijk heb je dat niet nodig.
Als eerste rijden we naar het strand. We parkeren de auto en lopen een stukje omhoog. Het is een ontzettend breed strand waar je makkelijk met de auto kan rijden.
Het is bloedheet hier. We lopen wat rond, maar zitten duidelijk nog niet op het juiste stuk. We lopen terug naar de auto en rijden een stukje verder. Dit keer rijden we met de auto het strand op. We zien hier de eerste kunstobjecten. De bewoners noemen het zelf de Non-Biennale!
De kunstobjecten zijn ehm… curieus te noemen. Het ziet er wel grappig uit.
Terwijl Monique al gaat rondlopen, pak ik snel een andere korte broek uit mijn koffer. Degene die ik aan heb, is veel te warm. Daarna loop ik richting Monique. Ik kom 2 dames tegen en de een zegt dat het bij het water echt vreselijk stinkt! Dat weten we, maar ik ben wel blij met de waarschuwing.
Monique en ik lopen al foto’s makend naar de waterkant. Daar aangekomen vergaan we letterlijk van de lucht. Het is niet te beschrijven, maar neem van mij aan dat het niet te harden is!
We blijven dan ook niet lang hangen aan de waterkant en lopen terug naar de auto. Dan pakken we de plattegrond erbij en gaan rondkijken in het kleine gebied wat er zoal nog meer te zien is. Het is niet groot. er zijn 7 straten en even zoveel Avenues.
We zien een hoop zooi! Maar ook wel weer wat grappige dingen. Veel graffiti, ook. Soms mooi, soms gewoon troep.
Maar we zien ook de Fish Airplane, de Drive inn bioscoop, de Bombay Estates, wat er natuurlijk niet uit ziet. We zien een kantoor van Sotheby’s. Alles met een knipoog!
Helaas staat het object waar we naar op zoek zijn er niet. Burning man blijkt een paar dagen geleden uitgeleend te zijn aan het festival Burning Man in Engeland. Jammer genoeg moeten we die dus missen.
Als we genoeg hebben gezien, stellen we de navigatie in op hotel. Dat blijkt nog een uurtje rijden te zijn. Gelukkig valt de spits mee en kunnen we lekker doorrijden.
We zitten hier in hetzelfde hotel als een paar jaar geleden. We kennen dus de weg. We zijn snel ingecheckt en zitten toevallig in precies dezelfde kamer als vorige keer.
Zodra we de spullen op de kamer hebben gezet, gaat Monique een bak koffie zetten. Daar zijn we wel aan toe. Daarna pakken we de waszakken en gaan de deur weer uit om een broodnodige was te draaien.
Bij de wasserette is het duidelijk vrijdag-wasdag. Wat een drukte! Maar er zijn nog net 2 machines vrij.
Een klein uurtje later hebben we weer schone kleding en kunnen we een hapje gaan eten.
Roadtrip blogging 