Om 8 uur lopen we de kamer af en brengen de spullen naar de auto. Monique gaat uitchecken, terwijl ik de auto naar de receptie rij. Dan kan ze na het droppen van de sleutels meteen in de auto springen.
Vlak voordat we de I10 East oprijden, tanken we nog maar een keer en gaat Monique ijs halen voor de cooler.
Als we op weg zijn, hebben we eindelijk de tijd om de koffie te drinken die Monique in alle vroegte heeft gezet. Zo, die is zo sterk dat mijn haar meteen in de krul schiet!
Monique wil graag nog een keer langs het duingebied rijden waar we op de heenweg langs reden. Dus we stellen de navigatie in op de langere route via de I8. We gaan zien of we op tijd op de I8 komen.
Het is redelijk rustig op de weg, ondanks dat het maandag is. Vandaag geen files zoals gisteren. Op ons gemak tuffen we door, totdat we afslaan en via binnendoor wegen op weg gaan naar de I8. We rijden tussen enorme landerijen door. Die hebben we veel gezien de afgelopen weken. Landerijen vol met citrusbomen.
Op een gegeven moment zien we in de verte de zandduinen weer. Daar rijden we lang parallel aan en ik vraag me af hoeveel we hier nog van gaan zien. Na een tijdje draaien we eindelijk de I8 op en blijkt dat we net het laatste stukje mee krijgen. Dat is jammer, maar we vinden het niet de moeite waard om nog een stuk terug te rijden.
Langzaamaan komt Tucson dichterbij. We hebben inmiddels de navigatie ingesteld op de Mission San Xavier del Bac, vlakbij Tucson. Zonder al te veel oponthoud moeten we daar rond half 4 aankomen.
We maken nog wat korte stops onderweg, maar eindelijk rijden we Tucson binnen. Hier krijgen we ook de eerste serieuze regenbui over ons heen van deze vakantie. En aan de enorme plassen te zien, is er al aardig wat gevallen vandaag.
Snel rijden we door naar de Mission, waar we iets over half 4 aankomen. Deze Mission staat bekend als een van de beste voorbeelden van de baroque architectuur in de Verenigde Staten. Het is niet de enorme pracht een praal die je vaker ziet in kerken of aanverwante gebouwen. Het komt heel ingetogen over op ons.
We lopen wat rond en hebben voldoende tijd om de binnenkant te bekijken, voordat onherroepelijk de deuren dicht gaan.
Buiten kijken we nog wat rond, lopen nog even het souvenierwinkeltje binnen, maar kopen niets. Daarna gaan we snel op weg naar het hotel. Dit ligt op een paar minuten rijden van de Mission, en wat mij betreft precies op de goede route voor mijn plannen van morgen. Alleen is Monique daar nog niet van op de hoogte.
Als we zijn ingecheckt en op de kamer zijn, zeg ik tegen Monique dat we morgen toch het oorspronkelijke plan moeten gaan doen. Het weer is er goed voor en de kans is klein dat we snel terugkomen in deze hoek. Monique is er ook wel voor te vinden, dus morgen gaan we opnieuw een poging doen om de hike van Masaipoint naar beneden te lopen in Chiricahua National Monument.
Dat betekent wel dat we heel vroeg op moeten staan. Dus we gaan meteen een restaurant opzoeken. Daarna gaan we nog een drankje halen in de bar van het hotel en gaan ons dan opmaken voor de lange hike van morgen.
Roadtrip blogging 