Rond 8 uur staan we op. We willen het terrein van dit resort eens gaan verkennen. Ondanks dat we hier al 2 keer eerder zijn geweest, ben ik nog nooit verder geweest dan de kamer waar we verblijven en 2 van de kleinere zwembaden. Niets mis mee, maar er is nog meer.
We lopen langs de upper en lower zwembaden vlakbij de 2 restaurants die hier zitten. Daar gaan we vanmiddag of morgen nog maar eens een kijkje nemen. Ook zien we dat het hier echt heel rustig is. We denken dat het te maken heeft met personeelstekort, want via de website kun je geen reservering meer maken.
Qua drukte is het een beetje zoals de hele vakantie. Ja, we hebben op drukke plekken gezeten en zijn op drukke plekken geweest, maar die waren zwaar in de minderheid. Over het algemeen ervaren wij de afgelopen weken als zeer rustig.
Niets mis mee en eigenlijk is het wel prettig. Natuurlijk hebben we ook wel van andere reizigers gehoord dat de bekende parken wel heel druk zijn. Die hebben wij dan ook overgeslagen.
Nu we het er toch over hebben, is er nog iets wat ons is opgevallen. We hebben bijna geen Nederlands of Duits gehoord. Ook zijn de busladingen Japanners er nog steeds niet.
Als we ons rondje hebben gelopen, gaan we terug naar de kamer, pakken onze spullen en gaan een hapje eten. We moeten een minuut of 20 wachten, maar dan is de tafel vrij. We eten lekker en kunnen weer een paar uur vooruit.
Monique wil nog naar de outlet hier, dus gaan we op pad. We kopen allebei nog wat en daarna gaan we naar de REI. Daar heeft Monique nog een kortingsbon ter waarde van 20 dollar voor. Die moeten we natuurlijk besteden. Terwijl Monique nog wat rond kijkt, raak ik in gesprek met een dame die bij REI werkt. Haar roots blijken in Frankrijk te liggen, ze is 16 jaar geleden naar Phoenix verhuisd. Ze vertelt dat haar kinderen nog in Europa wonen en dat ze daar net een paar maanden is geweest.
We hebben het over de omgeving hier en dat er zoveel moois qua natuur is te zien hier. Ze vindt het duidelijk leuk om een praatje te maken, want ze maakt geen aanstalten om weer aan het werk te gaan. We vergelijken het weer van Frankrijk en Nederland met het weer hier en komen tot de conclusie dat er geen vergelijk te maken is. Ja, het is heel warm hier, maar het is een droge warmte. Dat voelt prettiger dan de vochtige warmte die wij in Nederland kennen.
Als we eindelijk afrekenen, blijkt de kortingsbon pas vanaf morgen geldig te zijn. Geen probleem, zegt Monique, dan komen we morgen nog een keer terug. Sowieso krijgt Monique aan het einde van het jaar nog een bedrag terug van REI, omdat ze lid is. Vraag me niet hoe het werkt, want ik heb echt geen idee.
Met een tussenstop voor een cold brew rijden we terug naar het hotel. Het is nog even tijd om te gaan zwemmen.
Bij het hotel zien we dat de temperatuur weer boven de 35 graden uit komt. Terwijl Monique haar kleding uitzoekt voor vanavond, begin ik alvast met dit blog te schrijven. Dat scheelt weer.
OP een gegeven moment ga ik alvast mijn koffer opruimen. Dat is een grote puinhoop na 4 weken. Ik kijk wat ik achterlaat en wat er mee terug gaat. Morgenavond moet alles namelijk weer passen.
Zodra we klaar zijn, lopen we naar het business center. Alhoewel er wordt gezegd dat we voor de terugreis niets nodig hebben, heb ik geluiden gehoord dat er wel gevraagd wordt om een attestation form. Die gaan we dus snel nog even printen. Hebben we het uiteindelijk niet nodig, dan is het jammer.
We besluiten voor nu het zwembad te laten voor wat het is. Dat komt morgen wel. Nu is het tijd om te relaxen en te bekijken of we een taxi van Schiphol naar huis moeten reserveren.
Iets voor half 7 lopen we naar de auto en rijden naar het restaurant waar we hebbnen gereserveerd. Monique heeft het al maanden over Cielo, een restaurant in Fountain Hills. Bij dit restaurant kijk je over de stad uit. Alleen is Monique vergeten dat het om 19 uur al donker is. Dat maakt mij niet uit.
In no time rijden we er naar toe en leveren de auto in bij de valet. Daarna lopen we het moderne restaurant binnen. Het is nog heerlijk buiten, dus ik heb een tafel op het terras gereserveerd.
Dit is zo’n restaurant dat wij kennen. Hier kun je lekker tafelen. Voor de zekerheid nemen ze eerst het voorgerecht op en pas als je je voorgerecht krijgt, nemen ze het hoofdgerecht op. We zitten heerlijk, eten heerlijk en hebben een lekker drankje erbij. Wat willen we nog meer?
Als we terugkomen bij het resort, besluiten we om nog even te gaan zwemmen. Maar het is inmiddels best wel afgekoeld. Dus sluiten we af met een halfuurtje in de hot tub! Als het leven toch altijd zo zou zijn…
Roadtrip blogging 