Dag 4: Een verlaat verjaardagscadeau

Rond 8 uur hijsen we ons in badkleding, zwemshirt en zwemshort. We drinken nog een kop koffie, maar al snel lopen we de deur uit richting het watersports activity center. Al maanden geleden heb ik het plan opgevat om met z’n tweeën te gaan paddleboarden, oftewel suppen. Dat leek mij superleuk, ondanks dat ik een evenwichtsgevoel van niks heb. Maar toch besloot ik een uur suppen aan Monique cadeau te doen voor haar verjaardag.

Haar reactie op dat moment was er een van ‘oh, wat leuk!’, wat zoveel kan betekenen als ‘ja, dit vind ik supertof ‘ of ‘meh, moet het?!’. Maar om het zekere voor het onzekere te nemen, gaf ik haar nog een cadeautje om het goed te maken.

Dus iets voor 9 uur lopen we dus naar activity center waar ik een uur suppen heb gereserveerd. De gast achter de balie geeft mij een formulier, waarop vooral staat dat zij nergens aansprakelijk voor zijn. Ik onderteken netjes en we lopen naar de suppboards. Monique heeft de GoPro meegenomen, maar helaas kan die niet bevestigd worden. Die blijft dus achter in de kluis.

Hij vraagt of we ooit eerder hebben gesupt. Eh… nee dus! Hij geeft ons wat tips en dan kunnen we op weg. We beginnen allebei zittend op onze knieën, maar als we een stuk verder zijn, zie ik Monique ineens staan. Niet voor lang, maar ze flikt het wel.
Dan kan ik natuurlijk niet achter blijven, dus ik vaar naar de kant, leg de board vast in het zand en ga staan. Dat staat wankel, maar ik bedenk bij mezelf dat het meest erge wat er kan gebeuren, is dat ik van de board af val.

Tot mijn verbijstering gaat het best goed. Misschien dat het oefenen op de balanceboard met gewichten in de sportschool toch heeft geholpen. We suppen een beetje de baai door. Het gaat niet hard en snel, want we zijn veel te druk bezig om te blijven staan. Voordat we het weten, moeten we alweer terug naar het dock. Uiteindelijk hebben we iets meer dan 2 kilometer gesuppt. En wat mij betreft smaakt het wel naar meer. Mijn buurvrouw heeft een suppboard, dus wie weet supp ik volgend jaar een keer door de Vecht.

Snel lopen we terug naar de hotelkamer om ons op te frissen en om te kleden. Ik heb namelijk ook een champagebrunch besproken. Dat ligt meer in het straatje van Monique.
We lopen langs het buffet en het water loopt ons in de mond. Dit wordt een klein feestje. Alles smaakt superlekker en supervers!

Helaas krijg ik een hoofdpijn waar ik zowat scheel van ga kijken. Dus ik haal wat aspirines, terwijl Monique nog een en ander uit de auto gaat halen. Ik loop naar boven en duik mijn bed in. Hopelijk helpt wat rust.
Drie uur later word ik weer wakker! De hoofdpijn is niet weg, maar wel een stuk minder. Maar de middag is inmiddels zowat voorbij, dus we lopen nog wat langs de baai, voordat we de auto pakken om richting Belmont Park te gaan. Belmont Park is een fair die het hele jaar open is. Er staan wat kermisattracties, waaronder een houten achtbaan. Het is niet heel groot en het blijkt ook meer voor kinderen te zijn. We worden zowat misselijk van de lucht van alle zoete troep die je daar kunt kopen.

Omdat we morgen plannen hebben, besluiten we op zoek te gaan naar een supermarkt. We hebben wat etenswaren nodig. Een beetje supermarkt zit op zo’n 20 minuten rijden. Als we alles in de pocket hebben, besluiten om meteen wat in de buurt te gaan eten.

Dan rijden we in het donker weer terug naar het hotel, leggen alvast wat spullen klaar en gaan dan pitten.

Helaas geen foto’s vandaag. Belmont Park was niet zo fotogeniek…