zaterdag 13 september 2008
Gisteravond hebben we afgesproken om vroeg op staan, want we moeten natuurlijk alles uit de dag halen wat we er maar uit te halen valt. Tenslotte hebben we niet zo lang de tijd voor Pacific Rim NP. Om half 8 staat Monique dan ook aan mijn kussen te trekken, terwijl ik nog helemaal niet op wil staan. Toch gedaan en binnen de kortste keren zijn we klaar om te vertrekken. Tis nog echt waar ook! Haha!
Op naar het Visitor Center, want we moeten nog een Nationale Parken pas hebben. Ja, we hebben maar een pas gekocht. Tenslotte bezoeken we nog meer nationale parken en er wordt veel goeds gedaan met de opbrengsten van de verkoop. Ook wij dragen graag ons steentje bij om al dat moois te bewaren.
Het Pacific Rim NP staat eigenlijk alleen bekend om de 47 kilometer lange trail die door het park heen loopt. Deze trail loopt via de stranden van de ene kant naar de andere kant, maar je loopt niet alleen via het strand, maar klimt over rotsen en kliffen en loopt door de bossen. De hele snelle wandelaars doen 4 dagen over deze trail, de wat langzamere wandelaars doen er maximaal een week over. Wij zijn geen beiden, dus wij houden het vandaag alleen bij de wat kortere trails.
De eerste waar we naar toe gaan, is Long Beach. Long Beach is 16 kilometer lang en aan weerskanten omgeven door bossen en rotsen. We lopen het strand op en direct de mist in! Weinig te zien dus bij Long Beach, maar blijkbaar is het goed surfweer, want er zijn aardig wat surfer dudes in het water, die blijkbaar wachten op de perfecte golf! We zien precies 1 surfer surfen, de rest zit nu waarschijnlijk nog te wachten!
Na een tijdje rijden we door naar Combers Beach, maar ook hier is het dichte mist en weinig te zien, dus zijn we snel uitgekeken. Op naar het Rainforest! Jaja, ze hebben in dit park een echt rainforest. En er is een leuke trail uitgezet, die we willen lopen. Maar allemachtig, wat is dat vochtig!!!
Hierna gaan we op weg naar Nanaimo, met de bedoeling onderweg nog hier en daar te stoppen, maar dat valt best tegen. We dachten dat er veel meer stopplaatsen zouden zijn, maar de laatste waar we stoppen, is Cathedral Grove. Bomen van zo’n 70 meter hoog! Immens! Maar dit was een trail van niks en met een halfuur zitten we weer in de auto.
Als we in de buurt komen van Nanaimo, zien we op de borden dat de ferry naar Horseshoe Bay, vlak boven Vancouver, nog plaats heeft. We maken nog snel een pitstop bij de supermarkt, scoren wat broodjes voor op de boot en we kunnen al aan boord rijden.
Zo’n anderhalf later komen we in Horseshoe Bay van de boot af en zitten we zowaar direct op de goede weg richting Whistler. We rijden naar Whistler via de de Sea to Sky Highway en dat is zo’n geweldige rit! Zo ontzettend mooi! En dat is te merken aan het aantal ongevallen die hier gebeuren, want mensen zijn zo in de ah en de oh, dat ze vergeten dat ze achter het stuur zitten! Overigens is het maar goed dat we deze rit in 2002 ook al gereden hebben, want ik heb al gehoord dat ze vanaf Vancouver tot aan Whistler met wegwerkzaamheden bezig zijn! Je kunt dus nergens meer stoppen om een mooi plaatje te schieten en een filmpje te draaien… Tja, dat krijg je als over 2 jaar de Olympische winterspelen in Vancouver e.o. moeten gaan plaatsvinden. Dan moet alles tiptop in orde zijn.
We zijn natuurlijk niet helemaal doorgereden tot aan Whistler, dat is nog veel te ver, joh! Nee, we zitten nu in Squamish, een stadje op een paar kilometer buiten North Vancouver. Ik moet van Monique vertellen in wat voor hotels we overnachten, want ze maakt van ieder hotel een foto. Nou bij deze. Het hotel van vandaag is prima. Niet sjiek, maar ook niet sjofel.
Morgenochtend gaan we vroeg op pad, want we willen zo ver mogelijk naar het Noorden rijden.
Roadtrip blogging 