Dag 01: De dag van vertrek

Om 5,45 uur gaat de wekker af. Groggy – we gingen natuurlijk veel te laat naar bed, want de prosecco smaakte toch wel lekker – zet ik ‘m af om vervolgens weer in slaap te vallen. Tien minuten later word ik alsnog wakker van Monique, die met veel gestommel aan de gang gaat.

In principe hoeven we niet zo heel vroeg op Schiphol te zijn, want we hebben al ingecheckt. Maar ja, je weet het niet. Je zal net zien dat het juist vandaag stervensdruk is op de weg en dat het ongelooflijk druk is op Schiphol. De drukte op de weg valt mee, maar op Schiphol is het wel druk. Midden op de weg staan auto’s stil. Wij dus ook!

We nemen dus snel afscheid, zwaaien nog even en gaan dan naar binnen om de koffers af te geven. We krijgen te horen dat we om 8.50 uur verwacht worden bij de gate voor de controles. Daarna lopen we meteen door naar de paspoortcontrole waar we gebruik maken van de self service. Razendsnel zijn we door deze controle heen en we besluiten om nog wat rond te wandelen voordat we een bak koffie gaan drinken.

Het rondwandelen hebben we al snel gezien en we besluiten om dan maar een bak koffie te gaan drinken. We nemen allebei een broodje voor onderweg mee. De voorgaande jaren hebben wel bewezen dat het eten tijdens de vlucht niet van – zelfs maar acceptabele – kwaliteit is.

Na de koffie lopen we naar de gate waar de controle al van start is gegaan. De veiligheidsbeambte stelt de gebruikelijke vragen (wie heeft je koffer ingepakt, heb je iets mee gekregen voor jezelf of anderen, is alle electronische apparatuur van jezelf) en al snel mogen we doorlopen naar de volgende controle. Hier begint de volgende riedel: schoenen uit, riem af, horloge af, laptop uit de tas, zakken leeghalen en door de bodyscan.

Daarna begint het lange wachten tot het boarden begint. Dat wordt een complete chaos! Er staat slechts één mannetje die moet controleren of de juiste stoelrijen het vliegtuig inlopen.

Verbazingwekkend genoeg vertrekken we op tijd en dat betekent dat we ruim voldoende tijd hebben in Minneapolis om over te stappen. Als we net in de lucht zijn, eten we onze gekochte broodjes op, want we hebben inmiddels allebei honger.

Al snel daarna begint de bemanning met het uitdelen van de lunch (of is het diner?!) en ik kies voor de vegetarische pasta. Fout, fout, fout! Het ziet er niet uit en het smaakt nog veel minder, we zijn dus ernstig blij met onze meegebrachte broodjes.

De vlucht gaat voorspoedig, ik luister wat naar muziek, kijk wat films en voordat ik het weet komt Minneapolis in zicht. Als we het vliegtuig uitlopen, komen we als eerste bij Immigrations, waar we ook weer supersnel doorheen zijn. Dat zal je altijd zien, heb je ruim voldoende tijd om over te stappen, verloopt alles op rolletjes. En dat klopt ook: binnen 3 kwartier hebben we alle controles achter de rug.

We lopen wat rond om de benen te strekken en halen eerst een bak cappuccino met een extra shot. We gaan ergens rustig zitten en net als ik lekker begin te relaxen, bedenk ik me dat ik geen instapkaart meer heb! Die ligt nog in het vliegtuig waar ik never nooit meer kan komen!

Oeps! Direct is het over met relaxen, want ik wil dit geregeld hebben. Ik ga naar de balie en daar is het geen probleem om een nieuwe instapkaart te krijgen. Bij een papieren ticket was dat wel anders geweest. Dan moet je een nieuw ticket kopen!

Nu dit geregeld is, kan ik rustig wat gaan eten. We besluiten om een hamburger te gaan scoren bij de Chilli’s. Natuurlijk eten we veel te veel, maar de burger is dan ook te lekker!

Na het eten gaan we naar de gate. Die ligt aan het uiterste puntje van gate E waar we van zullen vertrekken.

Ook deze vlucht vertrekt op tijd van de gate, om vervolgens stil te staan. Uiteindelijk rijden we pas om 18 uur plaatselijke tijd naar de startbaan. Gelukkig geeft de piloot al aan dat we tijd zullen inhalen, maar dat we rekening moeten houden met turbulentie, zeker voor de eerste paar minuten. Er zijn fikse stormen in het oosten van het land, waar we last van zullen hebben.

Het is snikheet in het vliegtuig. Echt verschrikkelijk heet! En ik ben dolblij als de bemanning aan geeft dat we de landing in zullen gaan zetten. Veel eerder dan gepland komen we aan in Phoenix. Doordat het zo warm was in het vliegtuig, valt de overgang mee.

Ook na aankomst gaat alles van een leien dakje. We wachten even op de bagage en lopen vervolgens naar de opstapplaats voor de shuttle naar het gebouw waar alle autoverhuurmaatschappijen zitten.

Daar aangekomen weten een aantal mensen niet hoe snel ze uit moeten stappen om maar als eerste bij de balie van ‘hun’ verhuurmaatschappij te komen.

Wij hebben geen last van rijen. Al jaren ben ik Goldmember bij Hertz en dat betekent dat mijn auto klaar staat in de garage. Op een groot bord prijkt mijn naam met een vaknummer. We worden door een mannetje de juiste weg gewezen en dan komen we aan bij een witte Chevrolet Equinox. We gooien de tassen achterin en kijken vervolgens eerst of we een USB- of zelfs maar een AUX aansluiting hebben voor de iPod. En ja hoor, we hebben zelfs beide.

Daarna zoek ik het contract, maar kan het niet vinden. Terwijl Monique in de auto blijft, ga ik terug naar de ingang van de garage. Hetzelfde mannetje geeft aan dat ik het contract krijg bij de uitgang. Prima! We rijden naar de uitgang, ik vraag of de fuel option is opgenomen in het contract (dat is zo) en we kunnen weg.

Jack brengt ons in 5 minuten naar het hotel, waar we snel zijn ingecheckt. Op de kamer gooien we de spullen neer en besluiten daarna om nog even wat te gaan eten in het restaurant van het hotel. We nemen 2 voorgerechten om te delen, maar al snel daarna is het over. We hebben er bijna 24 uur opzitten en we hebben behoefte aan slaap!

Op de kamer kijken we nog wat tv, maar nog voor 22 uur (plaatselijke tijd) gaat het licht uit.