Dag 02: Regenwoud en strand

Posted on 7 september 2011

Om 5 uur vanmorgen was het “Hallo Wereld”! Omdat het nog wat vroeg is om al op te staan, ben ik het blog van gisteren maar gaan schrijven. Vervolgens hebben we lekker rustig aan gedaan en liepen we om 7.30 uur het hotel uit. We konden voor het ontbijt terecht in het hotel, maar het was zondag en op zondag ontbijten we bij Denny’s. Zo ook vandaag.

Een Denny’s vonden we een paar mijl verderop en nadat we heerlijk hadden gegeten, gaan we nog even naar de Walmart die daar tegenover ligt. Monique heeft jetlag-hoofdpijn en ik heb een cortizone zalf nodig. Beiden vinden we al snel, dus daarna gaan we snel richting Olympic National Park. We besluiten om eerst naar het Hoh Rain Forest te rijden en vandaar weer terug af te zakken richting ons hotel.

Bij het park aangekomen, kunnen we geen America The Beautiful kopen, want de ranger daar heeft ze niet meer. Hij geeft aan dat we naar het Visitor center kunnen gaan om de pas daar te kopen.
Bij het Visitor center blijken ze last te hebben van een computerstoring en we krijgen te horen dat de supervisor (jaja) toestemming heeft gegeven om zonder pas het park te gaan verkennen en dat we de pas op een ander moment kunnen aanschaffen.

In het Hoh Rain Forest aangekomen, lopen we een trail van een anderhalf mijl. Het is een makkelijke wandeling en aangezien het ook prachtig weer is, valt de vochtigheid wel mee. Dat was een paar jaar geleden in een regenwoud in Canada wel anders! Toen liep het water van ons af!

Als we weer bij de auto aankomen, gaan we weer richting het zuiden van het park. We willen nog naar Ruby Beach, Beach 2 en Beach 4. Waarom alleen Ruby Beach een naam heeft gekregen, is ons een raadsel!

Door het mooie weer is het ontzettend druk bij Ruby Beach. Het is een onwijs mooi strand, maar het is nog veel mooier als het mistig is en dat is het hier best vaak, behalve vandaag. We lopen wat rond, maar besluiten niet te lang te blijven. We zien dat het vloed begint te worden en dat het water vrij snel het strand opkomt. En wat we niet willen, is weggespoeld worden door een tsunami wannabee!

Hierna gaan we een kijkje nemen bij Beach 4, maar hier komen we niet verder dan het uitzichtpunt. We staan vrij hoog en hebben voor die korte tijd geen zin om helemaal naar beneden te lopen en voor we het weten, zitten we weer in de auto. Door de slechte wegbewijzering rijden we in volle vaart Beach 2 voorbij, dus ik rij snel nog even terug. Hier gaan we wel weer even naar beneden, maar we snappen niet waarom dit strand als een van het mooiste wordt bestempeld. Verkeerde tijdstip misschien?

Dan rijden we in turbovaart richting het hotel. Al vanaf vorig jaar december ben ik ervan overtuigd dat we in Lake Quinault Lodge zitten. Aan het meer dus. We rijden daarnaar toe en Monique gaat inchecken, denken we… Wat blijkt? We zitten helemaal niet in deze lodge, maar in een andere! En waar staat dat hotel? Nou, een half uurtje verderop naar het noorden! Ja, inderdaad… daar waar we net vandaan komen! Deze lodge staat aan zee en we hebben het erover dat we misschien wel uitzicht op zee hebben.

Bij de lodge aangekomen, kunnen we snel inchecken en lopen we direct bij het restaurant naar binnen om te reserveren. Dit is het enige restaurant in de wijde omgeving, dus het is erg druk.

We gaan naar de kamer en we hebben inderdaad zeezicht. Dat is ook alles wat leuk is aan de kamer. De rest is oud, alleen het sanitair lijkt redelijk nieuw. Maakt niet uit, we weten dat je in de parken betaalt voor de locatie en niet voor de gezellige ambiance! Verder hebben we ook geen internet, geen telefoon en geen televisie… Heerlijk rustig dus.

Tijdens het eten, hebben we ook uitzicht op zee en ik zeg nog dat ze maar moeten opschieten met het eten, zodat we nog iets zien van de zonsondergang. Ik heb het nog niet gezegd of we zien dat alles begint dicht te trekken. Dat was dus het uitzicht op zee!