Dag 04: Van Sedro Woolley naar Spokane

Posted on 8 september 2011 door Sandrah

Het mens blijft verbazen, want opnieuw is Monique degene die om 6.30 uur op staat! Niet veel later sta ik ook op en 7.15 uur rijden we weg bij het hotel. Vandaag hebben we een rijdag en om niet alleen via de snelwegen te rijden, gaan we via North Cascades National Park. Hier zijn we in 2002 ook geweest, toen we vanuit Canada een uitstapje maakten. We vonden het toen de moeite waard om er nog een keer naar toe te gaan, nu we toch in de buurt zijn.

We stellen de Garmin in en Jack vertelt ons direct waar we naar toe moeten. Als via punt geven we Starbucks in, want we hebben wel behoefte aan een bakkie leut.
Als we bij Starbucks zijn aangekomen, gaan we eerst even tanken bij het nabijgelegen tankstation. Na het tanken rijden we via de drive thru en bestellen two double tall cappucinos. De bestelling wordt genoteerd, de prijs wordt genoemd en we kunnen doorrijden naar het loket.

De barista heeft er zin in vandaag en we maken een praatje. Hierna rijden we door richting North Cascades NP, maar Jack wil ons via het zuiden sturen. Dat willen we niet, dus Jack raakt weer over zijn toeren. Als we het plaatsje Winthrop invoeren als via punt, wijst Jack ons de juiste route en zijn we al snel op weg.

We rijden door verschillende kleine plaatsjes, maar uiteindelijk zien we het bord van het Visitor center. Hier maken we een pitstop om een kaart van het park op te halen. Op het informatie bord zien we een aantal korte hikes die we wel willen doen.
We rijden het park in en bij het eerste uitzichtpunt stoppen we even. We lopen een stukje, maar er valt weinig te zien. We lopen de brug op die van staaldraad is en zien een waterval(letje). Monique klikt haar foto’s en ik hang met mijn kin op de reling! Ze zijn hier bang voor springers, denk ik.

Een stuk verderop zien we allemaal boomstammen in het water. Geen drijvende boomstammen, maar deze stammetjes komen nog een stukje boven het water uit!

We rijden weer verder naar het volgende punt, Diablo Overlook, en besluiten meteen wat te gaan eten. We hebben nog niet ontbeten en we zitten even heerlijk in het zonnetje. Na het ontbijtje lopen we nog wat langs het uitzichtpunt als we ineens een helikopter met vracht aan horen komen. Die vliegt langs de berg omhoog, blijkbaar om iets te droppen. Ongelooflijk hoe hoog die kunnen komen!

Inmiddels zijn we vergeten wat de korte hikes waren, dus bij het volgende uitzichtpunt lopen we een stukje de trail op, maar die loopt zo steil naar beneden, dat we al snel weer terug naar boven lopen! Dan maar geen hike. We zijn nog niet gewend aan de hoogte en klimmen zakt meteen in de benen.
Op weg naar het volgende punt word ik ontzettend suf, dus bij het volgende punt gaan we een stukje lopen. Hier lopen we vrij steil omhoog en kijken we uit op de Washington Pass. Deze pass wordt afgesloten van november tot en met april.

Hierna rijden we weer verder en dan zijn we ineens het park uit. We rijden door naar Winthrop en ik krijg wel zin in een ijsje. Die vinden we daar, alleen is het ijsje wat groot! Maar wat is ie lekker! Zelfgemaakt, zonder toegevoegde suiker… Heerlijk!

Vervolgens begint het saaiste stuk ooit! Verschrikkelijk… Het enige dat we zien zijn graanvelden, mijlen en mijlen en mijlen lang! Ik word zo suf als een konijn en ondanks dat deze auto lekker rijdt, missen we één ding: een aansluiting voor de iPod! Omdat de radio geen optie is (die stoort alleen maar), zetten we toch een iPod aan. Dan maar een wat slechter geluid, maar het helpt wel.

We zijn blij als we eindelijk in Spokane aankomen. We hebben geen hotel gereserveerd hier (gisteren trouwens ook niet), maar ik heb vantevoren al wat informatie vergaard. We rijden naar het eerste het beste hotel op de lijst en dat voldoet prima voor een nachtje.

Op de kamer aangekomen, gaan we eerst eens kijken hoe het nu zit met de foto’s, maar ook nu krijgen we het niet voor elkaar. We (ik) snappen er niets van, want ik heb het getest en uitgeprobeerd. Na verloop van tijd geven we het op en kiezen we voor de makkelijke manier!

Inmiddels is het etenstijd en we besluiten naar de Italiaan te gaan. Geen pizza’s in dit restaurant, maar heerlijke pasta gerechten en zoveel meer! Wie ooit gezegd heeft dat je in Amerika niet lekker kunt eten, is vast alleen maar de MacD of zo geweest…