Dag 06: Glacier National Park

Posted on 10 september 2011 door Sandrah

We zijn vanmorgen wat later. Door het uur tijdverschil is het later licht en het is een stuk leuker om op te staan als het al licht is. Als we klaar zijn, eten we snel ontbijt in het hotel. Het ziet er goed uit, smaakt prima en is lekker uitgebreid. Zelfs de koffie is goed te drinken.

Hierna gaan we naar Glacier National Park. Als we bij de ingang aankomen, maakt Monique snel een foto van het bord. Vlak voor ons zijn net 2 motormuizen gestopt en zij willen met motor en het bord op de foto. Monique offert zich natuurlijk meteen weer op om de frisse kou in te stappen om de heren op de foto te zetten.

Een stukje verder komen we bij de toegangspoorten van het park. Natuurlijk moeten we onze pas laten zien aan het oude menneke die in het hokje staat. Het gaat allemaal niet meer zo snel, maar we hebben gelukkig ook nog geen haast.

We rijden naar het Visitor center en gaan een kijkje nemen. Het is fris buiten en ik heb al grote spijt dat ik mijn slippers heb aangetrokken. Natuurlijk staan mijn hikingboots en warme sokken wel in de auto, maar die zitten niet zo lekker als je in de auto zit.

Bij een koffietentje gaan we 2 warme chocolademelk halen. Ook dit gaat niet heel snel, maar de chocolademelk wordt in ieder geval gemaakt van melk. Dat kunnen we ook goed proeven…

Dan rijden we eindelijk het park in. We hebben besloten om eerst de Going-to-the-Sun road helemaal af te rijden en op de terugweg alle punten aan te doen. Vol goede moed gaan we op weg, maar een paar mijl voor Logan Pass komen we bij wegwerkzaamheden en dat vreet tijd. Wachten, langzaam rijden, wachten, langzaam rijden… Als we eindelijk bij het Visitor center van Logan Pass aankomen, besluiten we om te stoppen en de wandeling te maken die we graag willen doen, de Hidden Lake Nature Trail.
We stappen uit, trekken onze hikers aan en vullen 2 flessen met Gatorade en water. Inmiddels is het lekker opgewarmd, dus beter te veel dan te weinig vocht.

Het eerste stuk is drama, verschrikkelijk en ellendig! We lopen via een boardwalk, maar deze boardwalk loopt enigszins omhoog, heeft traptreden, maar is zeker geen luie trap. We hebben niet zozeer last van onze benen, als wel met onze ademhaling. Monique heeft het nog iets slechter dan ik, dus we spreken af dat ik in mijn eigen tempo blijf lopen. Zo nu en dan wacht ik tot ik Monique weer in het vizier heb.

Het uitzicht is adembenemend, zo ongelooflijk mooi! We zien een of andere supermarmot van de bloemetjes eten en we zien verschillende watervalletjes, sneeuwvelden, bloemenvelden, meertjes. Ongelooflijk!

Even verderop liggen een stel berggeiten heerlijk in de sneeuw. Ook zij blijven lekker liggen, terwijl alle bezoekers foto’s nemen van het stel.

Ik loop weer verder en kan Monique niet meer zien, maar dat zit wel goed. Inmiddels heb ik nergens meer last van en ik loop als een volleerd bergwandelaar naar boven. Eenmaal boven gekomen, is alles wat ik eerder heb gezien, ineens een stuk minder mooi! Dit is zo adembenemend mooi! Er zijn geen woorden voor.

Ik wacht tot Monique weer aansluit en dan zoeken we een plekje op waar we een goed zicht hebben op Hidden Lake. Monique klikt wat weg met haar camera als ineens een brutale eekhoorn naast me komt zitten. Hij (zij?!) kruipt bijna in de rugzak van Monique, maar besluit nog net om dat maar niet te doen.

Na een tijdje lopen we terug. Wie denkt dat de terugweg makkelijker is, heeft het mis. Ik loop 10x liever naar boven dan naar beneden! Maar uiteindelijk zijn we weer bij de auto, schoppen de schoenen uit en stappen weer in de auto. We rijden weer verder over de Going-to-the-Sun road, maar opnieuw lopen we vertraging op door wegwerkzaamheden. We zien nog mooie plekjes, maar we kunnen niet stoppen. Tegen de tijd dat dat weer wel kan, staat de zon verkeerd en is het heel heiig geworden. Op iedere vraag van mijn kant of ik moet stoppen, krijg ik als antwoord: “te heiig!”.

We rijden de route weer terug en stoppen nog even bij Lake McDonald voor een fotoshoot. Daarna gaan we snel terug naar het hotel, zetten onze spullen neer en gaan wat eten. Tijdens het eten besluiten we om morgen nog zeker een halve dag in het park door te brengen. Het park is zo mooi, dat we nog geen afscheid willen nemen. In ieder geval willen we nog een hike doen, maar we weten nog niet echt welke…

Iedereen hartelijk dank voor de reacties. We vinden het heel leuk om ze iedere dag te lezen!