Dag 10: Yellowstone National Park, dag 2

Posted on 16 september 2011 door Sandrah

We zijn wat later vandaag, want we hebben een vervelend klusje te klaren. En bij vervelende klusjes blijven we liever iets langer in onze mandjes liggen. Vandaag is het namelijk wasdag!
We moeten dringend wassen, want ik heb geen korte sokken meer. Alleen nog maar “lange” wandelsokken en lange sokken in mijn lage schoenen: niet zo charmant!

We gaan naar de Lodge, gooien 3 wasmachines vol en gaan dan in 2 lekkere luie stoelen zitten die in de recreatieruimte staan met een kop koffie en onze laptops. We hebben nog steeds geen internet, maar Monique kan wel aan de slag met de foto’s en ik schrijf alvast de verslagen van eergisteren en gisteren.
Na een half uurtje zijn de wassen wel klaar en Monique gaat 3 wasdrogers vullen. Ik blijf zitten en ga verder met het verslag en let ondertussen op de spullen.

Weer een half uurtje later zegt Monique dat de drogers wel klaar zullen zijn, maar nog steeds ben ik bezig met het verslag van gisteren. Monique gaat vast aan de slag, maar ik volg al snel. Een paar kledingstukken zijn nog niet helemaal droog, dus die gooien we nog even terug. Ondertussen maak ik het verslag af.

Als alles eindelijk droog is, gaan we terug naar de cabin om alles weg te brengen. Daarna rijden we naar The Grand Canyon of Yellowstone. We willen de Uncle Tom’s Trail doen. Een zware trail waarbij je 328 traptreden naar beneden gaat. Maar eerst gaan we ontbijten, want dat hebben we nog niet gedaan.

Als we klaar zijn en op de parkeerplaats van de trail staan, vraag ik aan Monique of ze het zeker weet en ja, ze weet het zeker. Ik trek mijn hikers aan en Monique begint met het vullen van de flessen. “Shit!”, denk ik, als ik mijn rugzak niet in de auto zie staan. Die staat nog doodleuk in de cabin. Niet getreurd, want Monique stelt voor om alleen met haar rugzak te vertrekken en die om de beurt te dragen. We stoppen ieder een fles met Gatorade aan de zijkanten, ik neem de rugzak en dan gaan we op pad.

Het eerste stuk daalt geleidelijk en dan staat er ineens een bord op het pad. De waarschuwingen zijn niet niets en pas dan besef ik dat de trail niet alleen voor ons loodzwaar zal zijn, maar voor de meeste mensen.

De combinatie van de hoogte, de steilheid van de trappen en het traplopen is niet niets. Toch gaan we door. Want we willen zien wat zo de moeite waard is. Ineens doemen de trappen voor ons op.

We zien en horen mensen puffend en ernstig buiten adem naar boven komen, waaronder een paar Nederlanders die het bijna niet trekken. Geen leedvermaak aan onze kant, want wij komen ook nog aan de beurt.

Als we aan het einde van de trappen zijn, is het inderdaad de moeite waard! Een waterval, zo mooi, zo vol! Als slagroom op het toetje zien we verschillende regenbogen bij de waterval. De een nog helderder dan de andere!

Na verloop van tijd geef ik Monique haar fles en neem ik die van mij in mijn hand. De rugzak hou ik maar om, want ik heb er geen last van en Monique loopt al met haar camera te zeulen. Ik hoop het beste van de trip naar boven en wonder boven wonder gaat het makkelijker dan ik dacht. Ik neem het advies op het bord ter harte en rust na iedere trap even uit. Ook wacht ik regelmatig tot ik Monique weer in het vizier heb en ook zij neemt rustig de tijd tussen de verschillende trappen.

Op een gegeven moment komt een Amerikaanse dame naast mij zitten en zegt dat ze zichzelf ziek maakt met deze trail. Tja, we doen het onszelf aan…

Eindelijk is de laatste trap in zicht. Ik loop naar boven en ga daar op Monique wachten. Een Amerikaans gezin, dat we ook al bij de waterval spraken, zegt tegen me dat Monique weer terug naar beneden is gegaan. “Yeah right!”, zeg ik lachend tegen hem.

Als Monique ook de laatste trap heeft genomen en wat heeft gedronken, lopen we de rest van de trail. Onderweg wordt ons diverse keren gevraagd of het echt zo erg is en Monique geeft iedere keer hetzelfde antwoord: Het is HEL!!!

Ik ben lichtelijk verbijsterd als we ineens weer op de parkeerplaats staan. Ik dacht dat het veel verder weg was. We high-fiven en bedenken dat dit de zwaarste trail was die we ooit hebben gedaan. Eigenlijk smaakt het naar meer, maar we besluiten om de rest van de dag geen zware wandelingen meer te doen. Soms moet je de beentjes ook weer wat rust gunnen.

Als we weer in de auto zitten, rijden we nog even naar de Upper Falls. Jammer genoeg stopt tegelijk met ons een schoolbus vol met schreeuwende kinderen! We gaan maar even kijken en gaan dan weer terug naar de auto.

We rijden door naar Paint Potts. Ziet er best leuk uit, maar na Grand Prismatic Spring van bovenaf te hebben gezien, ben ik niet onder de indruk. Jammer, we hadden Grand Prismatic Spring beter als laatste kunnen bezoeken, maar ja, ik was ervan overtuigd dat alle foto’s die ik had gezien, zwaar bewerkt waren!

Op weg terug naar Canyon Village (onze vaste tankplaats) zien we een Mule Deer langs de weg staan. Ook deze vindt ons zeer interessant, want zij staat ons regelmatig aan te kijken.

Als we weer via Hayden Valley rijden, komen we zowaar in de file terecht. De bizons hebben besloten om dicht langs de weg te gaan grazen en houden al het verkeer op. We zetten de auto stil op een stopplaats en nemen de ene na de andere foto.

We besluiten te gaan lunchen en dan eens aan de zuidkant van het park te gaan kijken. Helaas begint het na de lunch te regenen en maakt dat de rit erg saai. Ook ziet het er niet heel spectaculair uit. We draaien dus maar weer om en gaan op zoek naar mooier weer. We komen opnieuw langs Hayden Valley en daar hebben de bizons besloten om de weg over te nemen. Er staat een bizon midden op de weg en aan beide kanten staat een grote, lange file.
In mijn spiegels zie ik een Park Ranger aan komen, met zwaailichten. Ik zie hem naar de bizon rijden en met zachte dwang wordt ie aan de kant gezet. We kunnen weer doorrijden.

De bizons zijn erg beweeglijk vanavond en ze zorgen voor veel opstoppingen. Ook wij stoppen weer geregeld en maken toch weer foto’s. Het is zoveel leuker als ze zo dichtbij zijn.

We eten opnieuw in de Lodge en gaan daarna lekker relaxen in de cabin.