Dag 15: The Santa Fe Renaissance Fair

Vandaag slapen we uit. We hebben geen haast om de deur uit te gaan, want waar we naartoe gaan, is tot 18 uur open. Tijd genoeg, dus.
Als we eindelijk klaar zijn lopen we de deur uit om een hapje te gaan eten. Ontbijt is het niet meer te noemen, dus we noemen het een lichte brunch.

Als we alles weer op hebben, gaan we op weg naar El Rancho De Las Golondrias. Dit is 300 jaar geleden opgericht en diende als een stopplaats voor reizigers die reisden via El Camino Real, de Koninklijke route, oftewel de weg tussen Mexico City en Santa Fe. Tegenwoordig wordt het terrein gebruikt voor allerlei doeleinden en een keer per jaar voor de Santa Fe Renaissance Fair.

De parkeerplaats staat al aardig vol als we iets over 11 uur aan komen. Het voelt iets koeler dan gisteren, maar er staat dan ook een aangenaam briesje. Bij de entree betalen we de fee en lopen dan naar binnen. We zien mensen in de meest prachtige kostuums rondlopen. Zowel mensen van de fair als bezoekers lijken alles uit de kast te hebben getrokken om er uit te zien zoals in de middeleeuwen. We zijn net binnen en kijken nu al onze ogen uit.
We lopen eerst langs een aantal verkoopstandjes waar van alles verkocht wordt. Van zeepjes tot sieraden, je kan je laten schminken en je kan kleding kopen in de stijl van de middeleeuwen.

We lopen verder en komen bij een van de podia. We besluiten om te wachten op de vuurshow van de Pyrofessionals Fire Dancers. We krijgen een show te zien waarin gegooid wordt met brandende stokken en slingers. We zien meiden dansen met hoepels die branden en hoepels met messen. Niet echt dingen om thuis na te doen. Tussendoor zien we iemand rondlopen die verkleed is als een draak en dat ziet er werkelijk super uit.

Na deze show lopen we verder richting het feeën dorp. Hier kijken we helemaal onze ogen uit! We zien de koning en koningin die alle tijd gunnen aan iedereen die een foto wil maken of een praatje wil maken. Ook voor kinderen maken ze alle tijd. We zijn trollen en Schotten die zich blijkbaar toch afgescheiden hebben.
Na een tijdje lopen we weer door, maar het is in inmiddels weer snikheet en we lopen al in de zon zonder schaduw, dus we draaien weer om en lopen langzaam weer terug. We nemen een kijkje bij de Celtic Games, maar daar is niet zoveel te zien.

We komen weer terug bij het podium waar we eerder ook waren en gaan even uitpuffen. Op het programma lees ik dat de kostuumverkiezing hier is en overeen kwartiertje gaat beginnen, dus we blijven daarop wachten.
Als eerste beginnen ze met de kinderen, waarvan er enkele er echt geweldig uit zien. Dan komen de paren, waarbij de dubbele Jack Sparrow er hilarisch uit zien en vooral bij staan. De mannen en vrouwen volgen. Werkelijk de mooiste kostuums! Het doet een beetje denken aan het Gothic festival in Utrecht, behalve dan dat dit er iets vrolijker uit ziet.

Na de verkiezing lopen we naar Medieval Village, maar het is zo heet en stoffig dat we het niet lang volhouden. We lopen terug en gaan een pitabroodje bestellen bij het Griekse standje. Niet geheel passend bij de fair, maar wel erg lekker. We bestellen er een lekker fris meloendrankje bij.
Als onze bestelling wordt gemaakt, vraagt de kok of Monique er een jalopeno peper bij wil. Natuurlijk zegt Monique ja en op het oh-la-la van de kok roept Monique dat ie voor mij is. Dat laat ik natuurlijk niet gebeuren. Ik weet dat ik de rest van de tijd niets meer zal proeven als ik een hap van die peper neem. Onder grote hilariteit roep ik dat ie er bij Monique er ook een bij moet doen!
Lachend gaan we een plekje zoeken om het op te eten. De jalopeno peper eten we niet op! We willen de rest van de dag nog gevoel in onze monden hebben.

Het drankje is heerlijk fris en Monique biedt aan om er nog een te gaan halen. Als zij weg is, begint het ineens flink te waaien en als Monique na verloop van tijd terug komt, zegt ze dat het terrein heel stoffig is. We drinken het lekkere meloendrankje op en besluiten dan om weg te gaan. We hebben alles wel gezien, de magen zijn vol en dan wordt het tijd om te gaan, toch?!

Langzaamaan lopen we in de hitte terug naar de auto en rijden terug naar het hotel. Daar blijkt dat een grapjas het “niet storen” kaartje aan de deur van onze kamer heeft gehangen en de kamer is dus niet schoongemaakt. Niet dat dat nou zo nodig is, maar we willen wel graag schone handdoeken hebben.

Terwijl ik op de kamer aan het blog van vandaag begin, gaat Monique naar het zwembad en zal de receptionist om handdoeken vragen. Na een tijdje komt ze inderdaad terug meteen stapel schone handdoeken. De receptionist schrok zich rot en wilde zelfs nog iemand langs sturen, maar dat vinden we niet nodig.

Ondertussen is het een uur of 7 en we beginnen wel trek te krijgen. We kijken op yelp.com voor een goed Mexicaans restaurant en komen uit bij The Pantry. Die zit aan dezelfde weg als ons hotel, alleen zo’n 3 mijl verderop.
We pakken de auto weer en rijden naar het restaurant. Als je niet beter zou weten, zou je heel snel weer doorrijden, zodra je de buitenkant ziet. Dat ziet er namelijk oud en niet appetijtelijk uit! Maar de goede reviews lokken ons naar binnen. We komen binnen in een lichte en frisse ruimte en nietszoet er uit als de buitenkant. Alles in dit restaurant wordt vers klaar gemaakt en alles kan worden aangepast als je dat wil.

Voor ons hoeft dat nieten we bestellen allebei iets van het menu. Het smaakt werkelijk superlekker en voordat we het weten, is alles als sneeuw voor de zon verdwenen.
Langzaamaan rijden we weer terug naar het hotel, relaxen daar nog wat en maken ons op voor het vertrek richting Gallup!