En zo is de eerste vakantiedag een feit. Na geslapen te hebben in geweldige bedden, is het rond een uur of 6: “hello world!” Fris en fruitig springen wij uit die lekkere bedden om vol goede moed aan de dag te beginnen!
Yeah right! NOT! Na ongeveer een uur besluit Monique dat het tijd is om nog even de luiken te sluiten, waarop ik besluit om de tv aan te zetten. Slapen?! Slapen?! Niks slapen! Tijd voor het ontbijt en koffie…. veel koffie….
Na een heerlijk ontbijtbuffet gaan we terug naar de kamer om op internet een supermarkt te zoeken. Via internet is die zo gevonden, dus we pakken snel alles weer in, checken uit en gaan op pad. Volgens de routebeschrijving is het zo makkelijk dat we eigenlijk alleen maar tweemaal linksaf moeten en dan zijn we er al! Op 1 mile afstand van het hotel…
Per ongeluk vinden we na een uur eindelijk een supermarkt en geloof me, deze supermarkt lag niet op 1 mile afstand van het hotel! Maar ook bij deze supermarkt kunnen we flink inslaan (Monique trok wit weg bij het afrekenen!) en daarna gaan we snel weer op pad. Volgens de routeplanner zouden we ongeveer 4 uur zuivere reistijd hebben richting Grand Canyon, waar we nog wel op zoek moeten naar een hotel.
Is het in Phoenix snoeiheet en bloeien daar de cactussen tussen de straatstenen door, onderweg naar het noorden begint het landschap heel snel te veranderen. Van de cactussen en palmbomen naar een groene omgeving en later weer naar een droge, rode omgeving. Zo rijden we dit jaar weer door Marble Canyon gereden, via de scenic route 89A.
Tijdens deze route komen we langs Navajo bridge, waar de rivier tussen de rode kliffen stroomt. Heel mooi! Maar helaas, geen foto’s, want hier zijn we een aantal jaren geleden ook geweest en daar hebben we al foto’s van.
Na de Navajo bridge hebben we een stuk gereden waar we in 2004 in het stikkedonker hebben gereden. Vandaag zien we voor het eerst wat we die avond allemaal gemist hebben. De Vermillion Cliffs en de Cliff Dwellings. Toch wel toeristentrekpleisters. Ook hier helaas, nog geen foto’s, want na de Grand Canyon rijden we dit stuk nog een keer.
Na uuuuuuuuuuuuren rijden (het was ietsie langer rijden dan 4 uur) komen we eindelijk aan in Kanab, het plaatsje waar we overnachten. Snel een hotel gezocht, ingecheckt, auto uitgeladen en op zoek naar eten. Sinds vanmorgen 8.30 uur hebben we namelijk niets meer gegeten, dus we hebben honger, grote honger! Wat doe je bij grote honger? Dan ga je naar de Pizza hut! Bij deze Pizza hut hebben we een beetje een haat/liefde verhouding sinds 2001. In 2001 hadden ze namelijk geen enkele pizza die wij wilden hebben, behalve de pepperoni! Doodziek van de pepperoni kwamen we toen terug in het hotel. Maar vanavond gaan we in de herkansing!
We bestellen allebei een pizza en 4 stukjes garlic bread als voorgerecht. Garlic bread komt en garlic bread verdwijnt als sneeuw voor de zon.
De pizza’s worden gebracht en des te langer we naar die 2 pannen keken, des te meer wilden wij roepen: “Maar dit hebben wij niet besteld! Op deze muizehapjes kunnen wij niet leven!”. De pannetjes van het gourmetstel zijn groter dan deze pizza’s! We namen ieder 4 happen en de pizza’s zijn verdwenen…Vier petieterige peuterige pizzapuntjes waar je niet eens een holle kies mee kan vullen!
En nu, nu is het tijd voor echt eten!
Geplaatst door Sandrah op 9/10/2007 05:37:00 AM
Roadtrip blogging 