Posted on 16 september 2011 door Sandrah
Vandaag staat een hele lange rijdag voor de deur. We gaan dan ook al vroeg op weg, want om 7 uur zitten we op de weg! Het is koud vanmorgen, dus de jacks en de verwarming zijn beiden aan.
Als eerste checken we natuurlijk uit en vervolgens gaan we nog een kijkje nemen bij Willows Flat Overlook. Het lijkt een stuk helderder dan gisteren en Monique maakt nog wat foto’s. Ook zien we nog verschillende dieren, maar geen beren (jammer!) of elanden.
Dan gaan we op weg naar Jenny Lake Scenic Drive en Overlook. Hier stoppen we maar heel kort, want het was gisteren veel mooier, zegt Monique. Ik blijf mooi in de auto zitten.
Dan rijden we, opnieuw in de mist naar de uitgang. We hebben af en toe minder dan 100 meter zicht en opnieuw verbaas ik me erover dat men stug zonder verlichting blijft rijden!
We hopen bij Jackson Hole een kop koffie te kunnen scoren, maar helaas, we komen niets tegen. Dus rijden we snel weer door. We zetten Jack aan die ons naar Provo in Utah zal brengen en we zien dat de verwachte aankomsttijd rond 13.30 uur zal zijn. De bergen gaan langzamerhand over in heuvels en voor we het weten, is alles om ons heen weer geel in plaats van groen. We rijden Idaho binnen, maar voordat we het uit kunnen spreken, rijden we er ook weer uit. Zo gaat het de hele ochtend. We rijden van Wyoming naar Idaho, van Idaho naar Utah, van Utah naar Wyoming. Net of we in rondjes rijden, maar we weten zeker dat Jack ons de goeie richting uit stuurt.
Eindelijk rijden we rond 11.30 uur Utah binnen en rond een uur of 12 stuurt Jack ons eindelijk de Interstate op. We stoppen bij de eerste rest area om wat te eten, zodat we weer een tijdje vooruit kunnen. Daar besluiten we ook om te proberen door te rijden naar Cedar City. Volgens Jack zullen we dan rond 16.45 uur aankomen. Als ik dat red, scheelt dat enorm in de reistijd van morgen. We besluiten te stoppen als ik te suf wordt, anders rijden we door.
Eindelijk komen we bij Salt Lake City en daar is het druk! Heel druk! We rijden op de Expressway waar je op mag als je met meer dan 2 personen in de auto zit. Wel schuif ik even een baan op als ik een State Trooper achter me zie rijden, die uiteraard harder gaat dan ik. Ik hou me vandaag niet netjes aan de snelheid, maar rij structureel 10 mijl te hard. Ik weet dat ik dan niet aangehouden zal worden.
Als we Salt Lake City en Provo al ver achter ons hebben gelaten, rijdt een truck met fifth wheel (een gigantische trailer/caravan) schuin voor ons en die maakt een rare slinger. Ik rij achter een sedan en ineens schiet een stuk band van een vrachtwagen onder de wielen vandaan, recht op ons af! Ik schrik me kapot, maar er lijkt verder niets te gebeuren. In eerste instantie denken we dat de truck een klapband heeft gekregen, maar met die auto is niets aan de hand. Waarschijnlijk toch van een vrachtwagen.
We stoppen nog een paar keer bij een rest area, maar rijden in een flink gangetje door. Monique geeft tijdig aan dat ik moet stoppen om even wat rust te nemen, maar ik heb nergens last van. Sterker nog, ik zou zo door kunnen rijden naar Death Valley NP! Dat doen we natuurlijk niet, want dat is nog wel een stukje.
Dan komt eindelijk het bord van Cedar City in zicht. We hebben nog 100 mijl te gaan, iets meer dan een uur. Ik zie de afslag naar Cedar Breaks Monument en wil bijna afslaan, want dat is zo mooi! We zijn er al diverse keren geweest. Maar ik sla dit keer toch maar over. Cedar City is dit keer echt alleen een overnachtingsplaats, meer niet.
We rijden naar het eerste hotel op de lijst. Voor deze overnachting hebben we nog geen hotel geboekt, dus op de bonnefooi ga ik het hotel binnen. Gelukkig hebben ze nog een kamer en nog beter, ze hebben ook een zwembad. En daar heb ik nu net behoefte aan. Even een duik in het koele water!
Na het parkeren van de auto kijk ik ook voor het eerst of we schade hebben opgelopen door die rubber band. Ik zie niets, maar Monique ziet dat een van de (bij)lampen (geen idee hoe die lampen genoemd worden) naar binnen geslagen is! Ik check of dit de verlichting is die ik aan heb als ik in het donker rij, maar dat is niet het geval. De noodzaak om een Hertz vestiging op te zoeken, is dus niet zo groot.
Na het zwemfestijn drinken we een kop koffie op de kamer en zet ik de 2 dagen van Yellowstone NP op het blog. De rest volgt later, want eerst moeten we nog eten.
We hebben wel uitgevonden dat Hertz een vestiging in Cedar City heeft, dus misschien dat we morgen toch even langs rijden. Anders wacht ik tot we in Las Vegas zijn. Het zou niets moeten uit maken, tenslotte ben ik verzekerd, maar je weet ‘t maar nooit.
Helaas weinig foto’s vandaag. En morgen vertrekken we naar het laatste Nationale Park, daarna gaan we naar Las Vegas. We hebben geen idee wanneer we kunnen updaten, maar we proberen dat natuurlijk zo snel mogelijk te doen.
Roadtrip blogging 