Het loopt naar het einde van de vakantie en dat is vooral ’s ochtends te merken. We slapen uit. Althans, Monique ligt te ronken tot 10.30 uur en ik lig te internetten op bed. Om 10 uur ben ik het zat en ga mijn ding doen. Daarna gooi ik met veel kabaal de gordijnen open en ja hoor, de ogen gaan open.
Als we allebei zo goed als klaar zijn, loopt het tegen 11 uur en we besluiten om naar huis te bellen. De crematie van mijn tante is vandaag geweest en we willen natuurlijk graag horen hoe het was. Nou ja, graag… In ieder geval willen we het weten.
We bellen naar huis en kletsen weer wat bij. De plechtigheid was mooi en precies zoals mijn tante het wilde, dus dat is fijn.
Na een tijdje hangen we weer op en we willen eigenlijk meteen de deur uit voor koffie en iets te eten. Monique wil nog wat in de safe leggen, maar… dat kreng gaat niet meer open! We gebruiken altijd dezelfde code, dus het is raar dat ie niet meer open gaat. Nou ja, we zien het straks wel. Koffie en eten, dat is nu belangrijk.
We springen in de auto, waar het niet te harden is, en stellen Jack in voor de Starbucks. Als we daar aankomen, zien we ook een Dunkin’ Donuts zitten. Ik ben helemaal niet zo van de donuts, maar Monique vindt dat wel lekker, dus we gaan een donut halen. Starbucks koffie en een Dunkin’ Donut gaan prima samen!
Daarna gaan we op weg naar de REI, een grote outdoor winkel. Monique heeft nieuwe schoenen op het oog en ze heeft een nieuwe regenbroek nodig. Die kopen we hier om het makkelijk te houden.
Als we het bij de REI gezien hebben, gaan we door naar de overkant. Daar ligt een groot winkelcentrum, inclusief een Macy’s. Daar vinden we ook altijd wel wat en vandaag is geen uitzondering. Als we het hier voor gezien houden, lopen we door het winkelcentrum naar het Foodcourt. We hebben inmiddels wel trek gekregen, dus we gaan naar het foodcourt. Eerst eens zien wat er allemaal is… Subway, Panda Express, McDonalds, iets Mexicaans, iets Grieks, Pretzels en een Japanner! We hebben wel zin in iets oosters, dus we kiezen de Chicken Teryaki en dat smaakt prima.
Als wel alles op hebben, lopen we terug en komen we langs een ijssalon. Het ijs ziet er heerlijk uit en voor de eerste keer deze vakantie kopen we een ijsje.
Dan hebben we het hier wel gezien en we gaan terug naar de auto. Monique wil nog graag bij de andere REI kijken, dus we rijden daar nog even heen. Alhoewel, even… We zitten midden in de spits en het is druk op de weg. Regelmatig staat het verkeer even stil of rijdt het langzaam aan. Rond 17 uur zijn we eindelijk bij de REI. We kijken nog wat rond, maar we vinden niets meer van onze gading.
Als we terugkomen bij de auto, stel ik Jack in op Starbucks en het hotel, maar Monique vindt het wel een goed idee om eerst te gaan eten. Dus Jack wordt opnieuw ingesteld op Outback Steakhouse.
Bij het restaurant aangekomen, krijgen we gelijk een tafeltje en de bestelling is snel opgenomen. Onze ober komt nog even verifieren of ik echt de Ceasar salade en de groente wil hebben bij mijn eten. Ik besluit de groentes te laten zitten en verrassend genoeg kost de salade hierdoor niets extra’s. Zo werkt dat hier.
Robert, de ober, vraagt of we vaker bij Outback komen en Monique zegt dat wanneer we in de States zijn wel. De volgende vraag kun je raden. Hij wil weten waar we vandaan komen. Als we Nederland zeggen, begint hij enthousiast te vertellen over een vroegere klasgenoot die voor een jaar in Nederland zou gaan studeren en het zo geweldig vond dat ie in Nederland is gebleven. Grappig, hoe vaak we iemand tegen komen die op de een of andere manier iets met Nederland heeft.
Dan rekenen we af en rijden terug naar het hotel. Op de parkeerplaats halen we eerst de hele auto leeg. Ik laat de cooler leeg lopen en besluit morgen bij de receptie te vragen waar ik dat ding kan afgeven. Met onze handen vol, lopen we naar de receptie, want de safe wilde vanmorgen niet meer open. De beveiliging wordt weer gebeld en we lopen door naar naar de kamer.
We gooien alles neer en dan klopt de beveiligingsman op de deur. Hij maakt de kluis weer voor ons open, zodat we de spullen er uit kunnen halen. Daarna maken we alvast een begin met opruimen. Alles wat we niet mee terug willen nemen, gaat weg of zullen we op de kamer achterlaten. Ik pak mijn koffer opnieuw in en… Yeah, er kan nog meer bij! Gelukkig hebben we nog een dag!
Roadtrip blogging 
Ja, het einde komt een keer in zicht ! (damn)
Op de een of andere manier heb ik dag 20 niet gezien of over het hoofd gezien, want zoals jullie wel gemerkt zullen hebben heb ik elke dag een berichtje achtergelaten……dus alsnog.
Heerlijk om in die shoppingmalls te winkelen waar alles is en vooral kofiie en lekker eten…..
maar je weet dat je nog een dag hebt te gaan….en dan vooral je eerste ijsje eten..jaja
Volgens mij zijn jullie kilo’s aangekomen……..maar ja who cares…..
En dan inpakken en je gereed maken om weer huiswaarts te keren……..