Dag 7: De hike die niet door ging, want we hebben een off dag

Vandaag verkassen we naar Mexican Hat dat op ongeveer 2,5 uur rijden van Moab ligt. Dus ruimen we alles weer op, zorgen dat alles weer in koffers en of tassen zit en gaan dan ontbijten.
Daarna stoppen we alles weer in de auto en gaan op weg.

Eigenlijk zouden we vandaag naar Moon House Ruin gaan. Hiervoor hebben we een vergunning aangevraagd. Zonder vergunning mag je er niet naar toe. Gisteravond keek ik nog even naar de beschrijvingen en las een aantal recente reviews. Ik werd niet blij van wat ik las.

Om Moon House Ruin te kunnen zien, moet je een stuk naar beneden klauteren. Tijdens het plannen las ik dat iemand een touw had geplaatst om vooral het terug omhoog klimmen te vergemakkelijken. Gisteren las ik dat dat touw er niet meer hangt, waardoor het niet voor iedereen te doen is.
Met name las ik een review waarin iemand aangaf dat hij veel hikers terug had zien keren, die niets van Moon House Ruin hebben gezien.

Ik denk dat ik nog wel naar boven zou komen, met of zonder behulp van een touw, maar Monique zal dat zeker niet redden. Die heeft te weinig kracht in haar rechterarm en schouder. Dat gaat ‘m dus niet worden. Gisteravond hebben we dus al besloten om deze wandeling te skippen.

Gelukkig zijn hier in de omgeving genoeg andere dingen te doen en te zien. Dus we gaan alsnog op tijd weg. In Monticello maken we een pitstop bij het visitor center en zien we vervolgens dat verschillende hardrijders worden aangehouden. Na de pitstop rij ik dan ook op mijn dooie akkertje weg.
Sowieso valt het op dat het grootste deel van de auto’s zich redelijk aan de snelheid houden. Wij hebben geen haast, dus we rijden op ons dooie akkertje.

Op de een of andere manier voelen we ‘m niet zo vandaag. Wel willen we wat doen en besluiten nog een keer naar Natural Bridges National Monument te gaan. Daar zijn we jaaaaaaren geleden met een noodgang doorheen gereden.
Vandaag is het de bedoeling dat we wat korte trails gaan lopen. We hebben geen zin in lange wandelingen.

Via Bears Ears National Monument, een van de jongste National Monuments, rijden we naar Natural Bridges NM. In dit gebied ligt ook House on Fire waar we jaren geleden zijn geweest. Ook Moon House Ruin ligt hier, net als nog vele andere mooie plekken. Bears Ears NM heet zo, omdat het lijkt alsof er 2 berenoren boven op de berg staan.

Bij Natural Bridges NM aangekomen, stoppen we zoals altijd eerst bij het visitor center. We stappen uit en de hitte slaat ons in het gezicht. Pfff… dit voelt een stuk warmer dan gisteren. Volgens de informatie bij het visitor center zou het maar 28 graden moeten zijn, maar zo koel voelt het niet.
We verbazen ons dat het zo rustig lijkt. Op de weg hiernaar toe zijn we ook nauwelijks anderen tegengekomen en ook nu staan we met 1 andere auto op de parkeerplaats.
Het visitor center is gesloten voor de lunch, dus kunnen we onze Nationale Parkenpas niet laten zien. Dat komt later wel. Wel leg ik ‘m op het dashboard, zodat een ranger ‘m in ieder geval ziet liggen.

Dan beginnen we aan de 9 mijl lange rondweg langs alle bezienswaardigheden. Bij het eerste viewpoint stappen we uit en lopen naar beneden. Het is snoeiheet daar en het is niet fijn om zo in de felle zon te lopen.
We maken wat foto’s, lopen nog een klein stukje verder en gaan dan snel de auto weer op zoeken. De grap in dit soort parken is dat je continue dezelfde mensen tegenkomt. En omdat het zo rustig is, herkent ook iedereen elkaar.

We rijden naar de volgende stop, maar zijn het erover eens dat wandelen geen optie is vandaag. De warmte slaat ons in het gezicht en het is duidelijk dat we onze dag niet hebben. Daarbij kan dit park ons niet echt (meer) bekoren. Ik denk dat we inmiddels al teveel andere mooie natuurverschijnselen hebben gezien. We zijn dus gewoon verwend!

Op een van de picknick plekken gaan we op ons gemak een hapje eten. Daar besluiten we om het park uit te rijden en op weg te gaan naar ons hotel in Mexican Hat.
Zo gezegd, zo gedaan. Bij het verlaten van het park lopen we nog even het visitor center binnen. Ik laat mijn pas alsnog zien en we kijken wat rond.

We zeggen de ranger gedag en stappen weer in de auto. De bedoeling is om via de Moki Dugway naar beneden te rijden. De Moki Dugway is een onverharde weg, die bekend staat als een van de gevaarlijkste wegen. Deze weg heeft haarspeldbochten en het wordt ten zeerste afgeraden om met een camper of truck naar beneden of naar boven te rijden. Het gevaar van deze weg zit ‘m niet in de haarspeldbochten of het feit dat de weg best smal is, maar bij winterse omstandigheden wordt de weg al snel onbegaanbaar en dus levensgevaarlijk. Er zijn namelijk ook geen vangrails geplaatst.

Vlak voor de Moki Dugway zet ik de auto aan de kant. Ik val zowat in slaap en Monique ook. Tijd voor een powernap. Een halfuurtje later zijn we weer helemaal bij en rijden we de Moki Dugway op. Vandaag hebben we geen last van winterse omstandigheden, dus we rijden gewoon naar beneden. Daar aangekomen besluiten we om nog even naar Goosenecks State Park te gaan. Daar heb je een prachtig uitzicht op de, de naam zegt het al, Goosenecks!

Bij aankomst betalen we de 5 dollar fee en we maken wat foto’s. Ik bekijk de folder waarin ook staat dat je hier ’s avonds kunt stargazing en heel goed de Melkweg kan fotograferen.

Hierna rijden we in een stuk door naar Mexican Hat. We checken in en brengen de spullen weer de hotelkamer in. Als eerste zet mijn persoonlijke koffiemaker een lekker bakkie leut.

Al snel na de koffie gaan we een hapje eten bij een van de weinige restaurants. Daar vertelt de serveerster Gabby honderduit over de katten die buiten rondlopen. Een paar lijken nog kittens en zien er wat magertjes uit. Maar volgens Gabby worden ze echt goed verzorgd. Ze zien er inderdaad verder ook goed uit.

Tijdens het eten besluiten we om ’s avonds weer terug te rijden naar Goosenecks State Park om de Melkweg te kunnen zien. Ik vind het echt geweldig en Monique wil proberen om ‘m te fotograferen.
We rijden de paar mijl terug en zien 2 andere auto’s op de parking staan. Het loket is al gesloten, maar aangezien we vanmiddag ook al zijn geweest, hoeven we sowieso niet meer te betalen.

We zien het al snel helemaal donker worden en stappen uit de auto. Monique zet haar camera op het statief en dan is het wachten tot de Melkweg verschijnt.
Een voor een zien we de sterren verschijnen en ineens zien we de Melkweg! Het is zo mooi om te zien. Ik kan er uren naar kijken. Maar morgen hebben we weer van alles te doen en te zien, dus na een uur moeten we helaas besluiten om terug te rijden naar het hotel.