Dag 12: Time to Shop!

We zijn laat vanmorgen. Alhoewel ik al een tijdje lig te kijken, ligt Monique nog te ronken. Totdat ik de gordijnen open doe. Meteen doe ik de zonwering naar beneden, want we zijn gewaarschuwd dat deze week de glazenwassers aan het werk zijn. Een beetje privacy is wel gewenst door ons en we willen natuurlijk de glazenwassers niet laten schrikken!

Om een uur of 10 gaan we naar beneden om te ontbijten in het hotel. Dat gaat er goed in, evenals het bord fruit dat we erbij hebben besteld.
Na het ontbijt loopt Monique nog ‘even’ terug naar de kamer, om haar telefoon te halen, terwijl ik de rekening betaal.

Net als ik klaar ben (ik heb een rommeltje gemaakt van de creditcard bon en moet om een nieuwe vragen), komt Monique ook weer aan wandelen. We lopen direct door naar de garage en stappen in de auto, stellen Jack in en gaan op weg.

Natuurlijk reageert Jack niet snel genoeg en rijden we eerst de verkeerde kant uit. Maar als we gedraaid zijn, gaat het vlotjes. In no-time komen we aan bij het winkelcentrum. Hier zien we dat, net als bij de hotels en casino’s, het betaald parkeren is ingevoerd. Voor de eerste 3 uur betalen we 5 dollar, daarna wordt het 10 dollar tot 24 uur. Nog altijd veel goedkoper dan bij ons in Utrecht.

We parkeren de auto en lopen het winkelcentrum binnen met als eerste stop de Nike store. Ik moet dringend hardloopkleding hebben voor in de winter en koop hier een paar lekker warme shirts. Daarna lopen we hier en daar nog winkels in, maar kopen niet echt iets. Na een tijdje gaan we wat te drinken halen en drinken dat op een bankje op. Zin in lunch hebben we niet na ons ontbijt.

Als laatste zoeken we de Bose winkel op. Al een tijdje heb ik mijn zinnen gezet op bluetooth oordopjes, maar vind ze in Nederland te duur. Monique wil ze ook graag, maar zegt dat ze hier duurder zijn. Dus kopen we ze (nog) niet.

Hierna springen we de auto weer in en gaan nog naar de Fashion Mall aan de Strip. Dit winkelcentrum is echt gigantisch. We kijken wat rond en gaan dan een kop koffie halen bij de Coffee Bean. Ook hier begrijpt de barista het principe van dry cappuccino niet. Als hij een nieuwe gaat maken, wil ik hem zeggen hoe we ze graag drinken. Gepikeerd zegt hij dat hij weet hoe hij het moet maken. Waarop ik reageer dat het dan toch wel lullig is dat ie ‘m opnieuw moet maken!
Hierna kijken we nog wat verlekkerd rond in de Microsoft Store waar de nieuwe Surface Go lonkt, maar gaan uiteindelijk met lege handen terug naar de auto.

Althans, dat denken we… Want als we in de garage komen, kunnen we de auto niet vinden. Shit! Hebben we dit al niet eerder gehad?! Hoe was dat spreekwoord ook al weer? Iets met een ezel en een steen…

We lopen terug naar de ingang van het winkelcentrum en als we 4 stappen binnen hebben gezet, zie ik dat we gewoon de verkeerde uitgang hebben genomen! Als we hier naar buiten gaan en de garage inlopen, zien we vrijwel meteen de auto staan. Pfff….

Inmiddels zijn we shopmoe. Thuis winkelen we alleen online zo lang! We rijden weer terug naar het hotel en relaxen weer wat op de kamer. Ik schrijf het blog van gisteren, terwijl Monique online op zoek gaat naar de Surface Go, die uiteraard veel duurder uit zal vallen, dan in de winkel staat aangegeven.

Na een tijdje gaan we op pad om iets te eten. Monique wil graag bij Wolfgang Puck in het MGM Grand eten. Hier hoef je niet te reserveren en de dress code is casual. Precies goed voor ons, dus.
Het duurt wel even voordat we in het MGM zijn. Vanuit het raam van ons hotel lijkt het zo dichtbij, maar het is wel een minuut of 20 lopen voordat we er zijn.

Dan moeten we natuurlijk weer zoeken naar het restaurant. MGM Grand is zo’n hotel/casino waar we altijd verdwalen en nooit de uitgang kunnen vinden. Dat was ook lachen toen we een paar jaar geleden in dit hotel verbleven. Toch is het een favoriet van mij en een volgende keer zal ik daar weer graag verblijven.

Als we het restaurant hebben gevonden, is de wachttijd een half uur. De hostess zegt ons op tijd te zijn voor onze reservering, omdat ie anders aan onze neus voorbij gaat. Om de tijd te doden, gaan we een drankje doen in de Lobby Bar. Maar het duurt vrij lang voordat onze drankjes er zijn, dus we moeten flink door drinken als we ze eindelijk krijgen.

Onder jaloerse blikken van mensen die hier ook graag willen eten, worden we naar ons tafeltje begeleid. De ober is een blij ei, waar wij ook wel vrolijk van worden.
Het eten is erg lekker en de moeite van het wachten waard. Zelfs de Key Lime Pie is zoals ie hoort te zijn. Echt, we hebben niets om over te klagen en het is bijna jammer als alles op is.

We rekenen af en gaan dan weer op zoek naar de uitgang. Dit keer zijn we zo slim geweest om op te letten waar we heen gelopen zijn.
Terug in ons hotel gooien we nog 20 dollar in de machines waar we wel 10 minuten plezier aan beleven. Dan zijn we alles kwijt en vinden het ook wel mooi geweest.

Morgen ontvluchten we de stad weer en gaan de natuur opzoeken. Wel hopen we dat de weergoden ons goed gezind zullen zijn, want er zitten fikse buien in de omgeving.