Dag 15: De rit naar Pioneertown, Yucca Valley

Eerder deze week vertelde ik het al. Death Valley National Park zou onze volgende stop zijn, maar helaas is dat park nog volledig afgesloten na de tropische storm Hillary. Inmiddels is bekend dat 2 wegen naar verwachting half oktober open zullen gaan. Maar daar hebben wij niets aan, dus moesten we iets anders zoeken.

Van de route afwijken wilden we niet. Las Vegas zouden we dit jaar niet bezoeken, maar hebben we even overwogen, maar (een deel van het) weekend doorbrengen in Las Vegas zagen we niet zitten. Been there, done that, te druk!

Dus gingen we op zoek naar wat anders. De woestijn blijft trekken, dus hebben we via AirBnB een leuk huis geboekt. Dus rond half 9 vanochtend gaan we op weg.

We hebben de tijd, we kunnen pas om 16 uur in het huis terecht. We hebben wel wat buren in de directe omgeving, maar voor de rest is er weinig in de buurt te vinden. Dus we maken nog een tussenstop bij de supermarkt en gaan dan op weg.

Volgende stop is toch Las Vegas, maar dan bij een outlet. We hebben allebei wel een beetje behoefte aan retail therapy. We parkeren de auto in de parkeergarage die al zo goed als vol staat en lopen dan naar beneden. Gelukkig is het nog niet zo druk als de parkeergarage doet vermoeden.

We bezoeken een paar winkels. Maar het wordt al snel veel te warm en toch veel te druk. In sommige winkels kun je amper normaal kijken. We zijn dan ook al snel klaar om verder te rijden.

Vanaf hier moeten we nog zo’n 3,5 uur rijden. Zodra we de I15 West opdraaien, komen we in een file terecht. Rondom Las Vegas wordt eeuwig aan de weg gewerkt. Het lijkt de A12 ter hoogte van de Galecopperbrug wel. We kunnen gebruik maken van de HOV banen (carpoolen), omdat we met tenminste 2 mensen in de auto zitten. Na het invoegen schuif ik dan ook snel 6 banen op. Het gaat in eerste instantie ook niet snel, maar dan rijden we redelijk door.
Op een gegeven moment gaan de auto’s voor ons vol in de remmen en ondanks dat ik afstand hou, moet ik ook vol in de remmen. De auto achter mij ook en aan het gekrijs van de remmen te horen, zat ie dicht op ons. We zitten allebei te wachten op de klap, maar de bestuurder weet ons ternauwernood te ontwijken.

Zodra we voorbij de werkzaamheden zijn, rijden we al snel Las Vegas weer uit. De weg wordt dan ook meteen weer smaller. Voorlopig blijven we rijden op de I15 West. Dit is de weg tussen Las Vegas en Los Angeles en het is retedruk. Vooral met vrachtverkeer. Gelukkig zijn er bergop aparte truckbanen en verandert de weg van een 3-baansweg naar een 4-baansweg.

De rit gaat verder voorspoedig. Bij Baker stoppen we om te tanken. Hier betalen we de duurste benzine tot nu toe, 5,17 dollar per gallon. Hier zien we ook eindelijk weer de termometer die de toegangspoort tot Death Valley NP vertegenwoordigd. Via Baker zijn we in 2001 het park binnengereden, maar Baker herkennen we niet meer terug. In mijn herinnering stond er toen alleen een benzinestation en een soort van visitor center voor Death Valley. Ook snap ik niet hoe we toentertijd gereden zijn, want we kwamen uit Yosemite NP.
Wel weet ik nog dat het snoeiheet was in die periode en dat we uiteindelijk het park en de hitte zijn ontvlucht. Voor de beeldvorming: toen stonden er nog borden langs de weg dat je de airco van de auto moest uitschakelen en stonden watertanks langs de weg om je auto te koelen.

We rijden weer verder en gaan bij Barstow de CA247 South op. Het landschap wordt droger en droger en de temperatuur gaat langzaamaan richting de 100 graden fahrenheit. We komen door een paar kleine plaatsjes waar niet eens een naam aan is gegeven of het staat in ieder geval niet aangegeven. Af en toe zien we fantastisch mooie huizen staan, maar het merendeel ziet er armoedig uit.

Als we nog zo’n uurtje moeten rijden, komen we achter een truck met een fifth wheel terecht. Die gaat niet heel hard, maar vanwege de drukte op deze weg is het onmogelijk om ‘m in te halen. Toch zijn er bij die het doen. Eentje gaat ons en nog 2 andere auto’s met een noodgang voorbij en scheurt net voor een bocht ook de camper voorbij. Degene die achter mij rijdt, doet dat ook maar die zit zich even later te verbijten, want er is geen veilige mogelijkheid meer om in te halen. Ik haal nog wel de auto voor mij in, maar blijf daarna netjes achter een ander hangen. Het is het me niet waard om ongelukken te veroorzaken.

Eindelijk komt onze afslag in zicht, die ik uiteraard weer eens voor bij rijdt. Even verderop kan ik gelukkig draaien en dan is het nog zo’n 5 mijl om bij het huis te komen.
Dat is snel gevonden en alleen van de voorkant worden we al blij.

Dit huis zag ik dus een aantal dagen geleden op AirBnB. Het is luxe, heel luxe, ingericht door een of andere ontwerper. Het heeft verschillende zitjes buiten, zowel aan de voorkant als aan de achterkant. Heel fijn, want het wordt hier bloedheet overdag en dan is het fijn om wat schaduw te hebben. Er is een firepit, een cowboy bad en een jacuzzi. Natuurlijk ook een barbecue waar we vanavond en morgen gebruik van zullen maken. En we kunnen buiten een film kijken, want er hangt een scherm en er staat een beamer die we kunnen gebruiken.

Binnen is het nog mooier. Je kan zien dat er aandacht is besteedt aan details. We hebben een grote open woonruimte met volledige keuken, 2 grote slaapkamers met ensuite badkamer en nog een volledige badkamer. Hier gaan we ons wel een dag vermaken.
Gelukkig voor ons was het gigantisch in prijs verlaagd, omdat we zo kort van te voren hebben geboekt. Maar het ziet er echt fantastisch uit.

We brengen onze spullen naar binnen en halen voor de verandering de hele auto leeg. Alleen de schoenen blijven staan. Er moet wat orde in de chaos worden gebracht.
Als dat is gedaan, pakken we een drankje en gaan effe lekker buiten voor de deur in de schaduw zitten, totdat de zon zo goed als onder is aan de andere kant.

Terwijl ik aan het blog van gisteren begin, zet Monique de barbecue al aan. We hebben bij de slager een paar goede vlees spiesen gekocht. Als ze klaar zijn, blijken ze ook nog prima te smaken. Gelukkig maar, want voor morgen hebben we er nog een.

Als we hebben gegeten en de boel weer hebben opgeruimd, gaan we de jacuzzi uitproberen. Het is inmiddels aardedonker en we lopen met zaklantaarns buiten. Monique loopt voorop als ik ineens een schorpioen op de grond zie. Die gooit meteen ter verdediging zijn staart uit. Brrr… ik loop er met een boogje omheen.

De jacuzzi is lekker, zeker met een drankje erbij en met een mooie sterrenhemel boven ons. Helaas is het door de verlichting niet mogelijk om de Melkweg weer te kunnen zien. Maar het is weer eens wat anders dan voor de tv hangen of achter onze laptop te zitten. Dat laatste zal het sowieso niet zo worden, want de verbinding is niet al te best.

Na verloop van tijd gaan we weer naar binnen om wat droogs aan te trekken. Gek is dat, de temperatuur is nog zo’n 28 graden en toch voelt het heel koel buiten. Als we weer droog zijn, gaan we nog wat voor de tv hangen. Maar al snel vallen onze ogen zowat dicht, dus verkassen we ieder naar onze eigen slaapkamer.

Geen foto verslag van onze rit vandaag. De I15 is niet zo fotogeniek en voor de rest hadden we maar weinig mogelijkheden om te stoppen. Voor degenen die het interessant vinden, foto’s van het huis vind je via de fotolink