Dag 17: Naar Palm Springs en Bombay Beach

Vandaag zijn we weer rond 8 uur op. We starten rustig op met een kop koffie. We hebben de tijd vandaag, want we hoeven niet zo ver te rijden. Onze volgende stop is Palm Springs en dat ligt op een uurtje rijden van Pioneertown.

We hebben afgesproken toch op tijd weg te gaan, zodat we in Palm Springs kunnen gaan ontbijten. Tenslotte is het zondag. Dus al snel na de koffie beginnen we met het ochtendritueel. Dan is het alle meuk opruimen en zorgen dat alles weer in de auto komt.

Het enige dat we in het huis hoeven te doen, is zorgen dat het vuil weg is, de handdoeken bij de wasmachine liggen, de vaatwasser aan staat en dat alle ramen en deuren op slot zijn. Dat lukt prima.
Als alles is gedaan, stappen we in de auto en gaan op weg.

Hier en daar stoppen we als we iets interessants zien, zodat Monique een fotootje kan schieten. In Pioneertown zijn vroeger veel films opgenomen. De omgeving leent zich dan ook heel goed voor western films. Monique weet te vertellen dat Pioneertown is ontstaan doordat de acteurs geen zin hadden om iedere dag heen en weer te reizen. En daar was Pioneertown.
Er is hier ook een soort van filmset-achtig iets waar ze het leven van toen naspelen. Dit grapje kost zo’n 185 dollar. Dat hebben we er niet voor over, dus we zijn geen kijkje gaan nemen.

Vanmorgen komen we er wel langs, maar het is heel rustig. Ik zie slechts een auto staan, dus ik denk niet dat het open is.

Vrij snel daarna rijden we 29 Palms binnen. Hier hebben we een paar jaar geleden een huis gehuurd, al vrij snel door mij bestempeld tot spookhuis. We hebben toen serieus overwogen om de dubbele kosten voor lief te nemen en alsnog een hotel te boeken. Uiteindelijk hebben we dat niet gedaan.
Waarom het dan een spookhuis was? Nou, we kwamen er al redelijk snel achter dat diverse ramen mistten. Er zat gewoon niets! Behalve een dun gordijntje. Ook zater er enorme kieren overal en zagen we om de klipklap muizen rondrennen in huis. En het was smerig! Enorm smerig! Voordat we uberhaupt wat te eten gingen maken, moesten we eerst de keuken schoonpoetsen.
We hoeven echt geen continue luxe, maar dit was echt heel erg. Bijzonder genoeg had dit huis lovende reviews, maar was het een paar weken na ons verblijf van alles verhuursites gehaald.

We rijden door naar Palm Spring en des te dichter we bij deze stad komen, des te meer zien we een enorme waas over het gebied hangen. We kunnen niet goed inschatten of het smog of zand is of allebei. Als we Cathedral City binnenrijden, zien we dat storm Hillary goed huis gehouden heeft hier. Er liggen enorme bergen zand langs de weg. We zien nog een auto staan die half in het zand is verdwenen. Hier en daar zien we schade aan woningen.

Voor de rest is het opgeruimd. In Palm Springs zien we bijna niets meer van zand of storm. Wel zien we de temperatuur oplopen. We zitten zo dicht bij Pioneertown, maar de temperatuur in Palm Springs ligt bijna 10 graden hoger.

We rijden naar het ontbijtrestaurant waar het druk is. Er is geen parkeerplaats vrij. Dus we rijden van de parkeerplaats af en gaan kijken naar een plekje langs de weg. Ik spot al snel een plek en voor de allereerste keer ga ik fileparkeren met die enorme bak! Volgens mij is het zelfs de eerste keer in Amerika dat ik op deze manier parkeer. Meestal probeer ik het te ontwijken, terwijl ik het prima kan.

We lopen het stukje naar het restaurant en het is inderdaad heel warm. Maar we hoeven gelukkig niet in de zon te zitten. De wachttijd is zo’n 20 minuten, zo wordt ons verteld, maar onze ervaring is dat het nooit zo lang duurt. Dat klopt ook. We bestellen wat te eten en het smaakt prima.

Na het ontbijt, of eigenlijk brunch, gaan we weer op pad. We willen nog een keer terug naar Salton Sea, waar we vorig jaar ook zijn geweest. We hebben gelezen dat Burning Man er nu wel zou moeten zijn en dat er nieuwe ‘kunst’ voorwerpen bij de alternatieve Biënnale zijn gekomen.

Voor diegenen die het niet weten, Salton Sea was ooit het vakantieparadijs voor de inwoners van onder andere LA. Het is een gigantisch meer, waar een aantal resorts zaten. Salton Sea heeft zoutwater, maar de zout concentratie was (is) zo hoog dat de vissen dood gingen. Vakantiegangers bleven weg en de resorts raakten in verval. Gek genoeg is het nog wel steeds een recreation area en staat er nergens dat je er niet kan zwemmen.
Monique ging een paar jaar geleden pootje baden en kwam bijna in de problemen toen ze wegzakte in het (drijf)zand. Gelukkig kon ze er weer uitkomen, ook al raakte ze een slipper kwijt.

Wij gaan dus alleen maar naar Bombay Beach. Vooral aan de waterkant ruik je de dooie vislucht heel sterk. Als we er iets verder vandaan blijven, is het goed te doen.
Bij Bombay Beach rijden we eerst nog zigzaggend door de straatjes. We hopen nog wat leuke dingen te kunnen fotograferen, maar helaas. Veel van de ‘kunst’objecten zijn er niet meer of zijn beschadigd.

Helaas staat Burning Man niet op zijn plek en we kunnen hem elders ook niet vinden. Dan rijden we het strand op. Hier zijn we wel weer wat nieuwe kunst staan, maar het is niet veel. We kijken nog wat rond, maken nog wat foto’s, maar het is ongelooflijk warm. De temperatuur valt wel mee, maar door de lage vochtigheid lijkt het veel warmer.

Na een tijdje vluchten we de auto weer in en gaan op weg naar Palm Springs. Als we aankomen bij het hotel, gaat Monique inchecken. Bij de kamer blijkt de keycard niet te werken. Dus loopt Monique weer terug naar de receptie. De tweede keer gaat het wel goed en kunnen we de bagage naar boven slepen.

We relaxen wat, zitten wat op internet en lezen wat. Al te snel wordt het tijd om te gaan eten. Dat wordt maar weer eens Mexicaans met een moderne twist. Erg lekker!
Terug op de kamer, drinken we nog wat, maar al snel gaat het licht uit.