Dag 20: De lange rit naar Willcox, Az

We staan redelijk op tijd op. We moeten wel, want vandaag hebben we de langste rijdag voor de boeg. In totaal moeten we ruim 450 mijl overbruggen vandaag en door een afsluiting op de I10 East wordt de reistijd ietsje langer. We zullen er bijna 7 uur over doen. Dat is zuivere reistijd. Stops zijn hierin niet meegenomen.

Rond kwart over 8 lopen we de hotelkamer uit. Monique laat op weg naar de auto de keycards achter op de balie van de receptie. We zijn duidelijk te vroeg voor hen, want er is nog niemand aanwezig.
We gooien alle spullen weer in de auto en rijden nog even langs de Albertson’s. We hebben nog wat boodschappen nodig.

Natuurlijk vergeten we bij het afrekenen weer om ook ijs voor de cooler mee te nemen. Dus die betalen we alsnog en dan hebben we alles wat we nodig hebben. Terwijl Monique de spullen weer in de auto en cooler doet, loop ik nog langs de Starbucks hier voor 2 dubbele HOT espresso’s.
Dan kunnen we eindelijk op weg naar de voorlopig laatste stop.

Het waait heel hard vandaag, wat het zand in de lucht nog erger maakt. Het is niet normaal hoe slecht het zicht is. Voordat we de I10 East opdraaien, stop ik nog een laatste keer bij het tankstation. Terwijl ik sta te kijken hoe de tank volloopt, en Monique de voorruit schoonmaakt (verschil moet er wezen), voel ik het zand om me heen waaien.

We rijden door tot we behoefte hebben aan een pitstop. Het is saai rijden over de Interstate, maar het heeft een groot voordeel. Om de zoveel mijl kom je een restarea tegen. Om de zoveel uur stoppen we even om de benen te strekken. Dat heb je wel nodig op zo’n stuk.

Eindelijk komt Phoenix in zicht en dat merken we meteen aan het verkeer. Bij Gila Bend is het al ongelooflijk druk en dat wordt alleen maar erger. Het is ook altijd heel gek. Zo rij je nog op een 4-baansweg (beide richtingen) en zo veranderd dat ineens in een 12-baansweg.
Vanwege de afsluiting op de I10 worden we via de 202L geleidt. Dat rijdt gelukkig wel goed door en al snel rijden we Phoenix voorbij en gaan we de I10 East weer op.

Vanaf hier is het nog wel een stukje rijden. Bij Tucson zijn ook nog steeds forse wegwerkzaamheden, maar rijden we gelukkig ook goed door. Voorbij Tucson komen we een tijdje in langzaamrijdend verkeer terecht, maar we hebben gelukkig een colbrew gehaald, dus we komen ook dit stuk wel door.

Eindelijk komt Willcox in zicht. En daarbij ons hotel. Na het inchecken slepen we de koffers weer naar binnen, drinken nog wat en gaan dan op zoek naar een restaurant. Dat wordt een Mexicaans restaurant in Downtown Willcox! Het leven is spannend hier.

Na het eten begin ik aan het blog van vandaag, maar ik heb geen puf meer. Ik sluit mijn laptop af en nok als snel af. Morgen staat de laatste hike van deze vakantie op het programma in Chiricahua National Monument.

Helaas verder geen foto’s van vandaag, Monique vond het ook een saaie rit.