Zucht… Om 6 uur begint de telefoon van Monique te zoemen. Ik ben echt nog niet klaar om al op te staan, en draai me nog eens lekker om. Monique ook, maar die hoor ik letterlijk 2 tellen later zeggen dat ze koffie gaat zetten. Beetje jammer dit, want niet veel later roept ze naar boven dat de koffie klaar staat.
Dat betekent maar een ding. Ook ik moet er aan geloven, dus sta maar op. De koffie is precies wat ik nodig heb, maar is al snel weer op. Ik loop weer naar boven, pak mijn laatste spullen en zeg tegen Monique dat ik de badkamer beneden wel zal gebruiken. Dat scheelt weer, want nu hoeven we niet op elkaar te wachten.
Al snel zijn we klaar. De laatste spullen gaan de koffers in, we pakken alles op en lopen naar de auto. Monique gaat nog een laatste check doen, maar dan trekt ook zij voor de laatste keer de deur weer dicht hier. Zoals altijd was het weer een fijn resort om de laatste dagen door te brengen.
We rijden naar de receptie om uit te checken en dat gaat ook vlotjes. Met een uurtje zijn we dan ook op weg naar het vliegveld. Het is zondagmorgen, dus superrustig op de weg. Met een minuut of 20 rijden we de garage van Hertz binnen. Er is alleen maar iemand die de binnenrijdende auto’s naar de juiste rij verwijst, verder zien we niemand. Ik laat de sleutels in de auto achter, pakken de bagage en lopen naar de uitgang boven.
Daar pakken we het trammetje dat ons naar de terminal brengt. Daar staan we precies anderhalf uur nadat de wekker af ging. Veel te vroeg, maar ja, dan zijn we er maar vast.
We lopen naar de balies van Delta en geven de bagage af. Gistermiddag heb ik ons al ingecheckt, dus dat hoeft niet meer.
Na de drop off lopen we direct door naar de paspoort controle. Via de TSA Pré rij gaat het snel en kan ik zo doorlopen. Net als ik mijn boardingpas die op mijn telefoon staat, laat zien, hoor ik Monique zeggen dat ze haar boardingpas moet hebben. Ehm.. ja, die staat op je telefoon. Duidelijk een moment van verstandsverbijstering. Twee seconden later lopen we naar de poortjes voor de volgende controle.
Ook dat gaat vlot met TSA Pré. Geen gezeur over laptops, vloeistoffen en andere zaken uit je bagage halen, geen gemekker over je jas die apart moet. Het gaat allemaal super relaxed.
Als we alles hebben gehad, lopen we door naar de Centurion Lounge van American Express. Hier bestellen we wat te eten en drinken we wat.
Daarna lopen we alvast richting de gate, maar we hebben nog even te gaan voordat het vliegtuig vertrekt. De Delta Sky Club lounge zit vlakbij de gate, dus we lopen daar maar heen. Je moet wat, hè?
De gegevens worden gecheckt en dan mogen we doorlopen. We zoeken een plekje en dan haal ik een fatsoenlijke espresso voor ons beiden. Die hebben we wel nodig.
Als we een beetje zitten te kletsen, komt er een Amerikaanse dame op ons af. Ze vraagt of we terug naar huis gaan. Eh… ja. Dan vraagt ze waar we wonen. Ik vertel haar in Utrecht en ze zegt ineens in het Nederlands dat ze dat een mooie stad vindt. Dat beamen we natuurlijk. Ik vraag hoe zij Nederlands heeft geleerd en ze vertelt dat haar man uit Amsterdam komt. Ze denken er over in Nederland iets te kopen. Met name omdat het in Arizona, waar ze nu wonen, zo heet is in de zomer. Dan kunnen ze in die maanden naar Nederland. Het beste van 2 werelden, dus. Ze vindt het duidelijk leuk om Nederlands tegen ons te praten en we hebben een leuk gesprek. Zij vliegen via een andere route naar Schiphol, dus we zullen elkaar waarschijnlijk niet meer zien.
Eindelijk kunnen we boarden voor onze vlucht naar Los Angeles. Op papier zal deze vlucht ongeveer anderhalf uur duren. We stappen in een relatief klein vliegtuig wat ook meteen een probleem oplevert met alle handbagage. Onze rugzakken kunnen we nauwelijks kwijt, maar we hebben ook ieder nog een doos(je) bij ons die ook ergens geplaatst moet worden. Vanwege onze plekken mogen de spullen niet bij ons blijven staan. Met behulp van de crew lukt het om alles veilig op te bergen.
Iets meer dan een uur later landen we alweer op LAX, het internationale vliegveld van LA. Hier moeten we 4 uur doorbrengen. Dat was in eerste instantie niet zo, maar door een vluchwijziging hebben we nu dus ruim de tijd.
We gaan dan ook maar weer wat tijd doden in de Delta Sky Club. Terwijl Monique voor ons beiden een drankje gaat halen, voor mij een lekkere mimosa, ga ik kijken wat er zoal te snacken is. Dat ziet er ook weer goed uit. Hier kunnen we straks wel lekker lunchen.
Ik gooi nog 2 blogs op het net van de afgelopen dagen en begin alvast aan het blog van vandaag. Als dat is gedaan, laad ik mijn laptop weer op, zodat ik straks in het vliegtuig vooruit kan. Verder relaxen we wat en gaan na een tijdje wat te eten halen.
Gelukkig gaat de tijd redelijk snel en na nog een bak espresso besluiten we om maar naar de gate te lopen. Dat is nog wel een eindje, want we zitten bij gate 20 en moeten naar gate 208! Dat betekent een minuut of 20 lopen.
Er is weinig gezelligs aan op de route. We lopen voornamelijk door lange gangen waar geen kleur te zien is. Wat wel grappig is, is dat er soort van bushaltes zijn waar je kunt wachten op een wagentje. Die komt je dan oppikken om je naar de juiste hal te brengen. Wij zijn blij dat we nog even kunnen lopen voor de 11 uur durende vlucht en maken er geen gebruik van.
Eindelijk komt de gate in zicht en al snel wordt er omgeroepen dat het boarden gaat beginnen volgens de zones. Ook wordt er omgeroepen dat het inchecken via gezichtsherkenning gaat en dat een boardingpas en paspoort niet nodig zijn. Dit hebben we al eerder op Atlanta meegemaakt, maar toen alleen nog als proef.
Wij kunnen redelijk snel boarden en zitten al snel op ons plek. Onze vlucht wordt uitgevoerd door KLM en we vliegen met een Dreamliner. Eerlijk is eerlijk, de premium plaatsen zitten echt prima. Overigens bij Delta ook, maar KLM heeft in verhouding nog niet zolang een premium klasse. Ook nu hebben we niemand voor ons, dus we hebben een enorme ruimte om ons heen.
Voordat we vertrekken krijgen we het menu overhandigd en kunnen we alvast zien wat we te eten krijgen.
Zowaar vertrekken we 4 minuten eerder dan gepland. We zien enorme smog boven LA, maar al snel vliegen we op hoogte. We worden voorzien van eten en drinken en na verloop van tijd wordt de verlichting gedimd. Ik kijk wat series op mijn telefoon, maar sluit die op een gegeven moment af. Ik wil hoe dan ook proberen wat te slapen.
Dat laatste lukt minimaal. Maar goed, iets is beter dan niets. Met nog een uurtje vliegen te gaan, krijgen we nog ontbijt en dan komt Schiphol snel dichterbij.
Na de landing staan we snel buiten en met Privium zijn we ook snel voorbij de lange rij bij de paspoortcontrole. Zelfs de bagage komt, voor Schiphol begrippen dan, redelijk snel.
Met een uurtje lopen we naar de valet om de auto op te halen. De lift wil niet zo mee werken, maar uiteindelijk komen we er wel. Ik krijg de autosleutel overhandigd en lopen dan naar het parkeervak. Binnen 2 uur rij ik thuis de garage binnen. Dat is ongekend snel.
En zo komt er alweer een einde aan deze vakantie. Dank aan iedereen die heeft meegelezen en ook voor de reacties, zowel op het blog als via Facebook. Wellicht tot volgend jaar en tot blogs!
Roadtrip blogging 