Dag 02: Naar Death Valley National Park

Voor zevenen ben ik alweer wakker. Niet geheel vreemd, want dat is wel vaker met een jetlag. Als Monique ook in het land der levenden is, sta ik op en doe mijn ding. Normaal gesproken is deze ochtend ook het moment om alle spullen die de auto in moeten apart te houden. Dat doen we nu niet. Dan moeten we met teveel tassen terug naar de auto en dat is niet handig als we het halve casino door moeten.

Als we zover zijn en alles weer in koffers of rugzak zit, gaan we een restaurant zoeken om te ontbijten. Nou, die vinden we vlak na de lift. We bestellen allebei wat en krijgen dan eindelijk een kop koffie. De laatste kop is al van een tijdje terug.
Het is nog rustig in het restaurant, dus het eten is ook zo klaar en ook zo op! Dus redelijk snel rekenen we af en gaan terug naar de kamer om de spullen op te halen.

We lopen naar de garage en bij de auto gooien we als eerste de achterste bank plat. Althans, we drukken op een knopje en dan gaat de bank automatisch omlaag. Dan gooien we de koffers erin en stappen in. Opnieuw probeer ik Auto Android aan de praat te krijgen, maar ik weet niet meer wat de melding betekent die ik krijg. Uiteindelijk geef ik het op en maak gebruik van mijn persoonlijke navigator, Monique. Die leidt ons weer netjes naar onze volgende bestemming.

Dat is de Walmart. De afgelopen jaren hebben we vantevoren een online bestelling gedaan voor een aantal zaken, waaronder een cooler. Helaas lukt dat dit jaar niet. De bestelling werd continue geannuleerd wegens ‘due to suspicious activity….’.
Dat was jammer, maar niets aan te doen. Dus is onze eerste stop de Walmart.

We lopen als eerste naar de coolers en hebben er al snel een gevonden. Deze is wat groter dan degene die we anders hebben. Kunnen we er nog meer in kwijt.
Dan gaan we op zoek naar de rest. Dat zijn voornamelijk boodschappen, omdat we veelvuldig in parken verblijven of ’s middags andere dingen te doen hebben, dan in een restaurant zitten.

Als we alle boodschappen hebben, halen we nog wat ander klein spul en dan rekenen we af. Dan gaan we nog wat andere zaken af voor dingen die we (lees: ik) vergeten zijn.
Het valt op dat het echt overal ongelooflijk druk is. Voor mijn gevoel is het in Scottsdale (waar we normaal gesproken starten) een stuk rustiger is op zaterdag.
Als laatste gaan we nog een coldbrew halen bij de Starbucks en dan besluiten we om op weg te gaan naar Death Valley NP.

Gelukkig heb ik inmiddels bedacht dat ik een telefoondingetje bij me heb, die ik kan bevestigen aan de ventilator, dus voorlopig gebruik ik de navigatie weer old school. Ik kijk later wel hoe ik mijn telefoon kan koppelen.

De rit gaat gestaag en rond 15.30 uur komen we aan bij Furnace Creek. We rijden meteen door naar het visitor center voor een Interagency pass, oftewel de America the Beautiful pas die toegang geeft tot alle nationale parken en national monuments. We zagen in de auto de temperatuur al oplopen, maar hier zien we ook dat het op dit moment nog 43 is. Dat belooft wat voor morgen!

Na de aanschaf van deze pas, loop ik even terug naar de auto om mijn betaalbewijs op het dashboard te leggen. Dan weten de rangers dat we legaal in het park verblijven. Dan gaan we nog even terug naar een andere ranger om wat vragen te stellen over de Golden Canyon trail.

Dan rijden we naar Furnace Creek om in te checken. De cottage blijkt nog niet klaar te zijn, dus gaan we een kijkje nemen bij de winkeltjes en bij de favoriete plek van Monique, de Icecream Parlor! We nemen een welverdiend ijsje en peuzelen die op. Ondertussen krijgen we het bericht dat de cottage klaar is en we kunnen inchecken.

Daarna rijden we naar de parkeerplaats voor de c ottages, brengen de koffers en rugzakken naar binnen. Monique offert zich op om ook de rest te gaan halen. We willen zo min mogelijk in de auto laten liggen vanwege de hitte.

Zoals gewoonlijk ziet de kamer/cottage er binnen de kortste keren uit alsof er koffers zijn ontploft! Het excuus is dat we weinig ruimte hebben, maar er moet nog wel georganiseerd worden. Daarbij hebben we morgen een aantal spullen nodig.
We drinken een bak koffie en relaxen wat. Ik begin aan het blog van gisteren en Monique doet iets met foto’s. Althans, dat denk ik. Want er komt een hoop frustratie bij kijken! Ieder jaar werken websites weer net ietsjes anders dan voorheen.

Rond een uur of 7 gaan we een hapje eten in het restaurant. Het gebeurt niet vaak, maar we besluiten allebei voor de pasta te gaan. Die gaat er goed in! Daarna gaan we terug naar de cottage, gaan verder met blogs en foto’s en duiken op tijd onze mand in. Morgen wordt een intensieve dag!